hú fēn
hú mò
hú chuī
hú rén
hú làng
hú wú
hú xíng
hú niǎn
hú dié
hú jiāo
hú lǎo
hú bài
hú jiū
hú líng
hú fú
hú hùn
hú hǒng
hú zhī
hú gǒu
hú huā
hú yǔ
hú lán
hú tu
hú dǐ
hú chá
hú zōu
hú lí
hú fěn
hú chǎn
hú shuō
hú kǎo
hú xīng
hú rán
hú tiān
hú lè
hú lái
hú mǎ
hú chōu
hú táo
hú qìn
hú jī
hú yí
hú dài
hú tóu
hú lǔ
hú cáo
hú shí
hú tòng
hú dǎo
hú lián
hú liū
hú lài
hú shì
hú xǐ
hú chě
hú qìn
hú zī
hú suàn
hú zhōu
hú chěng
hú yuè
hú tī
hú lu
hú yún
hú yàn
hú dié
hú diào
hú gǎo
hú měng
hú dào
hú guǐ
hú piào
hú shǔ
hú sūn
hú sān
hú jiǎ
hú píng
hú jī
hú shào
hú yè
hú chàn
hú yǎn
hú nú
hú xiān
hú chuài
hú fēng
hú sēng
hú yán
hú luàn
hú fú
hú kǎn
hú chě
hú dì
hú chái
hú xì
hú yǐ
hú lōu
hú lù
hú mò
hú chuáng
hú pàn
hú bái
hú lù
hú mào
hú cháng
hú qín
hú chá
hú ér
hú tóng
hú wéi
hú lí
hú lóng
hú suī
hú bù
hú lù
hú qí
hú chòu
hú zhěng
hú nǎi
hú qì
hú yōng
hú tū
hú zi
hú qù
hú cái
hú hé
hú yáng
hú yuè
hú chán
hú jiā
hú bù
hú shòu
hú fēi
hú chuáng
hú lún
hú shū
hú fēng
hú dí
hú mǔ
hú dòu
hú zuò
hú yàn
hú jiáo
hú gǔ
hú běn
hú jié
hú dà
hú bì
hú gǒu
hú chú
hú shān
hú qìn
hú nào
hú hú
hú dòng
hú jiǎo
hú dá
hú rán
hú ná
hú shū
hú tòng
hú bō
hú qín
hú yùn
hú lú
hú bǐng
hú nòng
hú chuǎng
hú qiāo
hú kè
hú zhōu
hú sāi
hú guā
hú zhā
hú cāi
hú lūn
hú jiǎo
hú cháo
hú guì
hú yán
hú zuò
hú jiā
hú qin
hú chén
hú rán
hú yuàn
hú lái
hú lù
hú qiāng
hú huà
hú níng
hú lù
hú yuán
hú lǔ
hú má
hú chá
hú shéng
hú lú
hú yí
hú gōng
hú cáo
hú shā
hú suī
hú tán
hú xū
èr cāi
chóu cāi
xún cāi
hūn cāi
yí cāi
xiōng cāi
liào cāi
wú cāi
xiāng cāi
jīng cāi
yīng cāi
fèi cāi
xióng cāi
shì cāi
làng cāi
gū cāi
hú cāi
jìng cāi
shěn cāi
fáng cāi
yuàn cāi
lǜ cāi
zuò cāi
huái cāi
xián cāi
jiāo cāi
liàng cāi
没(好工具.)有根据地随意猜测。
⒈ 没有根据地随意猜测。
引《水浒传》第十五回：“晁盖道：‘小子胡猜，未知合先生意否？’”
《快心编三集》第九回：“那时刘思远晓得李绩女儿受凌介山聘定了，方知已前疑他石柳之説，俱是胡猜。”
胡乱猜测。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
猜读音：cāi猜cāi(1)（动）根据不明显的线索或凭想象来寻找正确的解答：～谜｜你～谁来了？(2)（动）起疑心：～忌。