hú dòng
hú lè
hú bō
hú yáng
hú rán
hú cāi
hú huā
hú zhā
hú bǐng
hú bù
hú chěng
hú dí
hú dài
hú sān
hú bì
hú kè
hú yán
hú bài
hú cháo
hú yuán
hú mào
hú lǎo
hú mò
hú chōu
hú chàn
hú jiā
hú dà
hú pàn
hú jī
hú dǐ
hú hú
hú gōng
hú tī
hú kǎo
hú shéng
hú cháng
hú lǔ
hú chuáng
hú jī
hú lù
hú chě
hú lūn
hú sāi
hú wéi
hú rán
hú guā
hú dǎo
hú yàn
hú zōu
hú tòng
hú chuǎng
hú zuò
hú sūn
hú chá
hú lí
hú tán
hú dié
hú niǎn
hú fú
hú piào
hú měng
hú suī
hú yí
hú lián
hú fú
hú làng
hú yōng
hú xíng
hú gǎo
hú suàn
hú shào
hú zhī
hú mò
hú chǎn
hú qín
hú suī
hú gǒu
hú nòng
hú fēng
hú shì
hú lái
hú líng
hú táo
hú níng
hú chuī
hú zi
hú yǔ
hú nú
hú fēi
hú shā
hú yǐ
hú xīng
hú ér
hú chá
hú lú
hú yuè
hú běn
hú dié
hú yuè
hú shòu
hú lōu
hú fēng
hú cái
hú chòu
hú chén
hú jiǎo
hú jiáo
hú xū
hú lù
hú shǔ
hú shū
hú sēng
hú lù
hú chú
hú jié
hú qin
hú tū
hú huà
hú rén
hú hé
hú xì
hú yè
hú guǐ
hú lú
hú yàn
hú yán
hú tóu
hú hùn
hú jiǎo
hú tóng
hú má
hú qín
hú qìn
hú lún
hú lù
hú mǎ
hú lóng
hú lu
hú lù
hú luàn
hú tu
hú chán
hú wú
hú zuò
hú qì
hú qìn
hú yún
hú lí
hú nào
hú lǔ
hú jiāo
hú yǎn
hú lái
hú tiān
hú chá
hú jiǎ
hú shuō
hú fēn
hú chuáng
hú zhōu
hú cáo
hú jiū
hú dá
hú lán
hú ná
hú xiān
hú diào
hú gǒu
hú tòng
hú shū
hú jiā
hú yùn
hú dào
hú shí
hú dòu
hú fěn
hú qí
hú mǔ
hú shān
hú bái
hú nǎi
hú yuàn
hú guì
hú qìn
hú chuài
hú yí
hú qiāo
hú cáo
hú liū
hú lài
hú dì
hú zhōu
hú chái
hú qiāng
hú xǐ
hú bù
hú qù
hú chě
hú rán
hú píng
hú gǔ
hú hǒng
hú zī
hú zhěng
hú kǎn
抓取；捕捉。
归拢；收拾。
⒈ 抓取；捕捉。
引《儿女英雄传》第二六回：“我没法儿了，只得用手一阵胡掳，不想可可儿把个‘不’字儿胡掳了去了。”
《儿女英雄传》第三一回：“这贼解下腰里的钢鞭，才要动手，不防身后一钩杆子，早被人胡掳住了，按在那里捆了起来。”
⒉ 归拢；收拾。
引《儿女英雄传》第十一回：“诸事料理完毕，大家趁此胡掳些细软东西。”
《儿女英雄传》第三八回：“只得大家胡掳起来送到炉里去焚化。”
胡乱收拾或抓取。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
掳读音：lǔ掳lǔ（动）把人抢走：～掠｜～人勒赎。