hú fú
hú chě
hú chuǎng
hú lūn
hú tòng
hú sāi
hú píng
hú shān
hú jiū
hú sēng
hú nào
hú yàn
hú lái
hú rén
hú xiān
hú gǒu
hú mò
hú chá
hú wú
hú zhōu
hú cháng
hú lù
hú nòng
hú zī
hú sūn
hú jiáo
hú lè
hú chǎn
hú suī
hú luàn
hú jiǎ
hú shǔ
hú pàn
hú chuī
hú sān
hú qìn
hú chěng
hú yuè
hú guǐ
hú chá
hú dié
hú bì
hú diào
hú shuō
hú mò
hú hǒng
hú lóng
hú tòng
hú chái
hú dǐ
hú nǎi
hú tu
hú qù
hú bǐng
hú cái
hú ná
hú fēng
hú chuáng
hú zuò
hú chá
hú zhā
hú yún
hú qín
hú jī
hú lù
hú kǎn
hú shū
hú zi
hú cāi
hú yōng
hú gǔ
hú níng
hú jiā
hú tī
hú jiǎo
hú dào
hú qiāng
hú niǎn
hú zuò
hú dí
hú shào
hú lù
hú qín
hú qì
hú mào
hú cáo
hú yán
hú huà
hú jī
hú chú
hú jié
hú bō
hú dài
hú lǔ
hú guì
hú lián
hú piào
hú tóu
hú xǐ
hú qiāo
hú táo
hú bài
hú lún
hú jiǎo
hú zōu
hú yí
hú qìn
hú chuáng
hú mǎ
hú yí
hú yán
hú lu
hú rán
hú lí
hú guā
hú lài
hú làng
hú cáo
hú yuàn
hú bù
hú chòu
hú yuán
hú xì
hú chōu
hú mǔ
hú jiāo
hú wéi
hú běn
hú yáng
hú gǒu
hú xīng
hú tiān
hú fěn
hú yǔ
hú fú
hú hé
hú chán
hú suàn
hú tán
hú shā
hú shì
hú dòng
hú yuè
hú xū
hú hú
hú chuài
hú tū
hú dà
hú qìn
hú lōu
hú yǐ
hú dì
hú chàn
hú lú
hú rán
hú shū
hú xíng
hú zhěng
hú dá
hú lái
hú cháo
hú yàn
hú tóng
hú yè
hú lǔ
hú ér
hú jiā
hú chě
hú lù
hú shòu
hú qin
hú zhī
hú lú
hú líng
hú hùn
hú fēng
hú zhōu
hú dǎo
hú dòu
hú měng
hú lù
hú lǎo
hú má
hú shí
hú bù
hú huā
hú shéng
hú fēi
hú dié
hú chén
hú kǎo
hú bái
hú suī
hú qí
hú gǎo
hú gōng
hú nú
hú lí
hú liū
hú fēn
hú yǎn
hú rán
hú kè
hú lán
hú yùn
shū niǎn
luán niǎn
zhù niǎn
lóu niǎn
lóng niǎn
xiàng niǎn
yù niǎn
fù niǎn
hù niǎn
jìn niǎn
mǎ niǎn
jī niǎn
jīng niǎn
diāo niǎn
yù niǎn
cuì niǎn
bǎo niǎn
píng niǎn
chē niǎn
qiú niǎn
dān niǎn
huá niǎn
fèng niǎn
yú niǎn
cí niǎn
diāo niǎn
qī niǎn
yún niǎn
hái niǎn
hú niǎn
qǐ niǎn
pú niǎn
xiǎo niǎn
lù niǎn
zī niǎn
xiāng niǎn
zhù niǎn
dà niǎn
liè niǎn
yùn niǎn
jiàng niǎn
tóng niǎn
zhū niǎn
yáo niǎn
jiān niǎn
cù niǎn
bù niǎn
lǘ niǎn
fāng niǎn
tóng niǎn
yuè niǎn
yáo niǎn
cóng niǎn
dì niǎn
chéng niǎn
dōu niǎn
⒈ 同“瑚璉”。古代祭祀时盛粮食的器皿。
引《隶释·汉鲁相韩敕造孔庙礼器碑》：“脩造礼乐胡輦器用，存古旧字。”
洪适释：“胡輦者，瑚璉也。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
辇读音：niǎn辇niǎn（名）古时用人拉的车；后来的指帝王坐的车子。