hú qiāng
hú dǎo
hú lu
hú jiā
hú lù
hú xì
hú yuán
hú dà
hú tu
hú dié
hú gǒu
hú jī
hú tòng
hú diào
hú chě
hú yùn
hú rán
hú chǎn
hú lí
hú bài
hú lūn
hú cháng
hú gǒu
hú chěng
hú gǔ
hú kǎo
hú shuō
hú yán
hú dié
hú tòng
hú qín
hú mò
hú dǐ
hú jiā
hú yàn
hú dài
hú bù
hú shì
hú fēi
hú chú
hú lái
hú líng
hú fěn
hú qin
hú níng
hú lè
hú tán
hú lún
hú jī
hú sān
hú qù
hú hǒng
hú fú
hú lù
hú píng
hú lái
hú piào
hú chuī
hú shào
hú zhōu
hú jiǎo
hú zhā
hú sūn
hú jiāo
hú lù
hú yuè
hú shān
hú chá
hú nào
hú fú
hú chòu
hú yuàn
hú táo
hú yuè
hú suī
hú chá
hú guǐ
hú zōu
hú qìn
hú bǐng
hú yáng
hú tiān
hú dì
hú rán
hú wéi
hú chén
hú fēn
hú luàn
hú shā
hú gōng
hú qìn
hú ér
hú yǔ
hú fēng
hú ná
hú zi
hú qìn
hú cái
hú shū
hú běn
hú chuáng
hú lú
hú shéng
hú dào
hú yàn
hú qiāo
hú bì
hú xiān
hú yǎn
hú dí
hú shí
hú qí
hú bō
hú yán
hú hùn
hú chán
hú lù
hú nú
hú mǎ
hú chuáng
hú shǔ
hú yí
hú jiǎo
hú suī
hú hú
hú kǎn
hú lǔ
hú wú
hú fēng
hú tī
hú lài
hú cáo
hú jiū
hú lù
hú liū
hú yǐ
hú guā
hú zhōu
hú chōu
hú má
hú sēng
hú mò
hú jié
hú cáo
hú lǔ
hú lōu
hú kè
hú yè
hú mǔ
hú lán
hú mào
hú zhī
hú nòng
hú sāi
hú cháo
hú jiáo
hú xīng
hú měng
hú lú
hú tóng
hú tū
hú lǎo
hú jiǎ
hú qì
hú chàn
hú xíng
hú zhěng
hú làng
hú rán
hú tóu
hú suàn
hú huā
hú chě
hú lián
hú niǎn
hú chuǎng
hú zuò
hú chái
hú hé
hú xū
hú lóng
hú yún
hú dá
hú xǐ
hú bù
hú qín
hú bái
hú pàn
hú zī
hú dòu
hú nǎi
hú zuò
hú shòu
hú shū
hú lí
hú chuài
hú cāi
hú dòng
hú rén
hú yí
hú gǎo
hú yōng
hú huà
hú guì
hú chá
⒈ 胡来；捣乱。
引柳青《创业史》第一部第二九章：“甭说他在组里头胡捣，他老老实实，咱也不光彩。”
柳青《狠透铁》：“麦子打好，叫你们私吞哩？任你们胡捣乱搞，还算什么合作化？”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
捣读音：dǎo捣dǎo(1)（动）用棍子等的一端撞击：～米｜～蒜｜～药。(2)（动）捶打：～衣。(3)（动）搅乱：～乱。