chán gēng
chán niàn
chán fēng
chán yì
chán xué
chán guó
chán jīng
chán jù
chán gé
chán zuàn
chán dào
shàn dài
chán jiōng
chán guān
chán hé
shàn gào
chán yǒu
chán yuè
chán páo
chán zhōng
chán shā
chán shì
chán shū
chán jū
chán zuò
chán xīn
chán kè
shàn huà
chán guān
chán tíng
chán huà
chán jī
chán yuán
chán zōng
chán liáo
chán hù
chán shì
chán zuò
chán yǔ
chán hào
chán sēng
chán gōng
chán shī
chán bìng
chán jiā
chán dé
chán yǐ
chán shòu
chán zhī
chán tà
chán chuáng
shàn wén
chán bó
chán ān
chán mó
chán kǎi
chán lǚ
chán yī
chán fǎ
chán yuàn
chán jì
chán qī
chán dēng
chán chéng
chán zǔ
chán jiǎng
shàn wèi
chán rén
chán bǎn
chán jū
chán cǎo
chán guǒ
chán kū
chán lǐ
chán yīn
chán mén
chán nà
chán táng
chán shòu
chán tán
chán zhàng
chán guī
chán fēi
chán sì
chán fáng
chán jì
chán lǜ
chán huì
chán yuè
chán zhòng
chán dài
chán liú
chán nà
chán tiān
chán hé
chán bǎn
chán chú
chán xiào
shàn biàn
ěr shòu
rèn shòu
miàn shòu
zhī shòu
méng shòu
bǎo shòu
gǎn shòu
bài shòu
nài shòu
shè shòu
bèi shòu
pán shòu
zāo shòu
shēng shòu
xiāo shòu
jīng shòu
hán shòu
tīng shòu
yíng shòu
dǐng shòu
chī shòu
xióng shòu
hán shòu
xuè shòu
shēn shòu
yōu shòu
chéng shòu
qǐng shòu
shòu shòu
dà shòu
yīng shòu
jīn shòu
dàn shòu
lǐng shòu
hǎo shòu
xī shòu
dēng shòu
áo shòu
dān shòu
rěn shòu
shōu shòu
bǐng shòu
jiē shòu
bǐ shòu
xīn shòu
cháng shòu
mào shòu
huā shòu
qíng shòu
yì shòu
chán shòu
lǐng shòu
mào shòu
kǒu shòu
cí shòu
ráo shòu
dāo shòu
xū shòu
yōu shòu
gòu shòu
huó shòu
xiǎng shòu
bèi shòu
jì shòu
wěn shòu
fū shòu
chuán shòu
yòu shòu
qū shòu
dān shòu
qíng shòu
nà shòu
líng shòu
chù shòu
nán shòu
⒈ 同“禪授”。
引明胡应麟《少室山房笔丛·史书佔毕四》：“刘知几《史通》云：《汲冢琐语》称舜放尧於平阳，而书云某地有城，以囚尧为号。识者凭斯异説，颇以禪受为疑。”
按《史通·疑古》作“禪授”。 《明史·张居正传》：“而御史丁此吕復追论科场事，谓高啟愚以舜禹命题，为居正策禪受。”
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
受读音：shòu受shòu(1)（动）本义：接受：接受(2)（动）遭受：～灾。(3)（动）忍受；禁受：～不了。(4)（动）〈方〉适合：～吃（吃着有味）｜～听（听着入耳）。