chán dé
chán hào
chán fǎ
chán hé
chán shī
chán zuàn
chán jīng
chán yǐ
chán tán
shàn gào
chán bǎn
chán yuán
chán huì
chán zhòng
chán nà
chán tà
chán lǚ
chán yī
chán dài
chán ān
chán chuáng
chán guǒ
chán fēng
chán jiōng
shàn biàn
chán yuè
chán jī
chán mén
chán guó
chán gé
chán jū
chán hé
chán dào
chán shòu
chán xué
chán liáo
chán hù
chán jì
chán shì
chán jù
chán bǎn
chán yǔ
chán jiǎng
chán tíng
shàn wén
chán guān
chán zhōng
chán chú
chán shì
chán guī
chán lǐ
chán sì
chán huà
chán xiào
chán jū
chán zuò
chán qī
chán tiān
chán fáng
shàn huà
chán cǎo
chán dēng
chán mó
chán bìng
chán shā
chán gēng
chán sēng
chán zuò
shàn wèi
chán jiā
chán gōng
chán yuè
chán niàn
chán táng
chán páo
chán jì
chán rén
chán zōng
chán liú
chán nà
chán xīn
chán shòu
chán kǎi
chán bó
chán kè
chán shū
chán fēi
chán yīn
chán zhī
chán chéng
chán yì
chán guān
chán zhàng
shàn dài
chán yuàn
chán zǔ
chán kū
chán yǒu
chán lǜ
dài yuè
dà yuè
wù yuè
mù yuè
kǎi yuè
fǎ yuè
dūn yuè
qīng yuè
wǎn yuè
chóu yuè
chéng yuè
wèi yuè
dān yuè
yù yuè
yú yuè
gǎn yuè
fēng yuè
zhāo yuè
yí yuè
zhēn yuè
yì yuè
huān yuè
kuì yuè
xīn yuè
huān yuè
fù yuè
hé yuè
gǒu yuè
huī yuè
xǐ yuè
jiā yuè
yú yuè
chán yuè
huān yuè
lè yuè
ài yuè
qià yuè
fèi yuè
gē yuè
chéng yuè
kuài yuè
dàn yuè
xīn yuè
qīng yuè
hè yuè
dān yuè
qī yuè
hān yuè
shì yuè
qīn yuè
biàn yuè
liú yuè
róng yuè
fú yuè
fǔ yuè
bù yuè
qǔ yuè
duì yuè
xīn yuè
mèi yuè
qìng yuè
chōng yuè
jiāo yuè
⒈ 佛教语。谓入于禅定，使心神怡悦。
引《维摩诘经·方便品》：“虽服寳饰，而以相好严身；虽復饮食，而以禪悦为味。”
南朝陈徐陵《东阳双林寺傅大士碑》：“非服名香，但资禪悦。”
宋黄庭坚《赋盐万岁山中仰怀外舅谢师厚》诗：“禪悦称性深，语端入理近。”
清包世臣《艺舟双楫·＜旧业堂文钞＞序》：“至被诬废弃之后，其能放情山水，逃心禪悦者，已为越絶流俗。”
禅定后产生的愉悦感觉。
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
悦读音：yuè悦yuè(1)（形）高兴；愉快。(2)（动）使愉快：取～｜喜～｜欣～｜心～诚服。(3)（Yuè）姓。