chán liáo
chán xīn
chán yī
chán lǜ
chán bó
chán lǐ
chán gōng
chán tà
chán dēng
chán jiā
chán shā
chán zuò
chán shī
chán tíng
chán fēng
chán guān
chán gēng
chán yǒu
chán zǔ
shàn wèi
chán jiōng
chán jīng
chán tiān
chán fǎ
chán bǎn
chán dé
chán yuàn
chán guī
chán fáng
chán niàn
chán shòu
chán hé
chán huì
chán sì
chán yǐ
chán mén
chán shì
chán jī
chán guó
shàn wén
chán chéng
chán tán
chán dào
shàn dài
chán mó
chán jì
chán hù
chán qī
chán gé
chán chuáng
chán zuò
chán cǎo
chán jù
chán yuè
chán fēi
chán bìng
chán shì
chán hé
chán guǒ
chán sēng
chán lǚ
chán xiào
chán xué
shàn biàn
chán ān
chán táng
chán jū
chán yīn
chán zōng
chán rén
chán zhōng
chán yǔ
chán zhī
chán kǎi
chán yuè
chán zhàng
chán jì
chán yuán
shàn gào
chán shū
chán zuàn
chán zhòng
chán jiǎng
chán kū
chán bǎn
chán yì
chán nà
chán dài
chán chú
chán shòu
chán kè
shàn huà
chán liú
chán páo
chán jū
chán guān
chán hào
chán huà
chán nà
yīng huì
wù huì
jīng huì
cōng huì
nèi huì
yǐng huì
wén huì
juàn huì
zhì huì
dào huì
kuáng huì
fú huì
fú huì
lìng huì
xiǎo huì
chán huì
dìng huì
zhī huì
biàn huì
tán huì
jí huì
jìng huì
xiá huì
mǐn huì
zī huì
dé huì
yá huì
le huì
kōng huì
xuān huì
xián huì
jǐng huì
shuǎng huì
duān huì
cái huì
jiǎo huì
miào huì
è huì
jùn huì
nìng huì
chá huì
líng huì
jī huì
fó huì
xiǎo huì
tōng huì
bù huì
cí huì
míng huì
xiù huì
wú huì
biàn huì
zhà huì
bǐng huì
sù huì
⒈ 佛教谓禅定和智慧。
引《文选·王屮＜头陀寺碑文＞》：“惟此名区，禪慧攸託。”
李善注：“禪慧，禪定、智慧也。即六度之二度也。”
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
慧读音：huì慧huì（形）聪明：～心｜智～｜聪～。