chán xiào
chán dào
chán shòu
chán táng
chán chéng
chán nà
chán fáng
shàn biàn
shàn dài
chán liú
chán shòu
chán tán
chán guān
chán yì
chán sēng
chán fēng
chán hù
chán hé
chán tíng
chán jū
chán mó
chán zōng
chán dài
chán dé
chán zhòng
chán xué
chán shā
chán kè
chán yuè
chán tiān
chán jiā
chán gōng
chán mén
chán chú
shàn wén
chán hé
chán guān
chán yǔ
chán bǎn
chán guó
chán hào
chán bǎn
chán yuàn
chán ān
chán jiǎng
chán bó
chán huì
chán chuáng
chán lǚ
chán gé
chán bìng
chán rén
chán cǎo
chán fǎ
chán kǎi
chán yuán
chán niàn
chán jì
chán gēng
chán nà
chán yī
chán zuò
shàn huà
chán shī
chán qī
chán xīn
chán fēi
chán lǐ
chán jī
chán zuàn
chán guǒ
chán huà
chán sì
chán jīng
chán zhōng
chán shū
chán zǔ
chán jū
shàn wèi
chán jiōng
chán páo
chán shì
chán dēng
chán shì
chán zhàng
chán jù
chán zhī
chán liáo
chán guī
chán tà
chán kū
chán zuò
chán yuè
shàn gào
chán yīn
chán yǒu
chán jì
chán lǜ
chán yǐ
guǐ mó
fēng mó
yīn mó
chóu mó
jiǔ mó
shí mó
yāo mó
cí mó
chán mó
zāi mó
rè mó
shuì mó
rù mó
nào mó
liàn mó
hóng mó
xiáng mó
è mó
shé mó
xié mó
zháo mó
tiān mó
shén mó
yāo mó
mèng mó
qún mó
liàn mó
bìng mó
chī mó
fēng mó
wén mó
zhòng mó
shī mó
yǎn mó
fēng mó
juàn mó
⒈ 谓迷禅若魔。
引唐司空图《修史亭》诗之二：“不似香山白居士，晚将心地著禪魔。”
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
魔读音：mó魔mó(1)（名）魔鬼：恶～｜妖～｜～法。(2)（名）神秘、奇异：入～｜着～。