chuī tán
chuī chàng
chuī fèng
chuī huáng
chuī xī
chuī chén
chuī wàn
chuī yān
chuī zǐ
chuī jī
chuī zhì
chuī fú
chuī fēng
chuī lún
chuī yè
chuī guǎn
chuī qiú
chuī nòng
chuī hún
chuī hū
chuī xiāo
chuī líng
chuī huī
chuī sàn
chuī xū
chuī tǒng
chuī shǒu
chuī luó
chuī hǒu
chuī chún
chuī zòu
chuī huā
chuī guǎn
chuī da
chuī méi
chuī gǔ
chuī sòng
chuī jīn
chuī shà
chuī téng
chuī qiāng
chuī suǒ
chuī hǔ
chuī jī
chuī dòng
chuī bò
chuī yún
chuī sù
chuī chuī
chuī ǒu
chuī dí
chuī pāi
chuī léi
chuī xǔ
chuī tóng
chuī dēng
chuī xū
chuī rǔ
chuī dàng
chuī máo
chuī jī
chuī yáng
chuī shēng
chuī mào
chuī huǒ
chuī niú
chuī shào
chuī fā
chuī yù
chuī zhú
chuī pěng
chuī jiā
chuī lǜ
chuī jìng
chuī shuā
chuī jiǎo
chuī biān
chuī lè
chuī yú
chuī líng
chuī chí
chuī shā
chuī tái
tiào dàn
róng dàn
jīn dàn
gǔ dàn
luàn tán
míng dàn
chóng tán
fáng dàn
shí dàn
pào dàn
zhú dàn
dǎo dàn
bāo dàn
huí tán
bào dàn
gǔn dàn
liú dàn
gōng dàn
gǔ dàn
dǎ dàn
biǎn dàn
miàn dàn
tuī dàn
wān dàn
tóu dàn
gōng dàn
là dàn
chòu dàn
yù dàn
miào dàn
shéng dàn
lǎng dàn
zhū dàn
cān dàn
pīn dàn
zhè dàn
jiū dàn
zhǐ dàn
lán dàn
liú dàn
qīng dàn
zhòng dàn
qū dàn
zhà dàn
dòng tan
fǎn tán
guǐ dàn
xiàn dàn
sàn dàn
gē dàn
hé dàn
zǐ dàn
dēng dàn
cāo dàn
qiāng dàn
chuī tán
jī tán
píng tán
āi dàn
bó dàn
bāo dàn
hé dàn
àn dàn
táng dàn
shè dàn
pēng tán
guǎ dàn
dǐ dàn
dǎo dàn
qiāo dàn
fēi dàn
yǐn dàn
pāi dàn
chōu dàn
⒈ 吹竹弹丝。泛指演奏音乐。
引宋陆游《秋夜独坐闻里中鼓吹声》诗：“时平里巷吹弹闹，岁熟人家嫁娶多。”
清孔尚任《桃花扇·闹榭》：“我们倡和得许多感慨，他们吹弹出无限凄凉。”
《红楼梦》第五四回：“吩咐文官等叫他们吹弹一套《灯月圆》。”
⒉ 指吹弹声。
引叶圣陶《倪焕之》十：“这时候，前街的锣鼓声和人声一阵阵地沸扬起来，中间碎乱地夹杂着丝竹的吹弹。”
泛指演奏乐器。元．乔吉《扬州梦．楔子》：「近日梨园中讨得一个歌妓，年方一十三岁，善能吹弹、歌舞，名曰好好。」《初刻拍案惊奇．卷一八》：「日日雇了天字一号的大湖船，摆了盛酒，吹弹、歌唱俱备。」也作「吹打」。
吹chuī(1)（动）合拢嘴用力吐气：～口哨。(2)（动）空气流动：风～雨打。(3)（动）说大话：～牛。(4)（形）事情失败：这事～了。
弹读音：dàn,tán[ tán ]1. 用手或工具拨动而发射出去，亦指用手指拨弄：弹射。弹跳。弹拨。弹指。弹琴。弹奏。弹冠相庆（喻即将作官而互相庆贺，多作贬义）。
2. 检举违法失职的官吏：弹劾。弹纠。讥弹。