píng tán
tuī dàn
liú dàn
zǐ dàn
dòng tan
zhà dàn
qiāo dàn
chóng tán
dēng dàn
lán dàn
liú dàn
jiū dàn
qīng dàn
āi dàn
míng dàn
tóu dàn
bào dàn
shè dàn
zhǐ dàn
lǎng dàn
tiào dàn
dǐ dàn
wān dàn
xiàn dàn
shí dàn
gǔn dàn
guǐ dàn
guǎ dàn
biǎn dàn
fǎn tán
dǎo dàn
cān dàn
pīn dàn
yǐn dàn
fēi dàn
gǔ dàn
shéng dàn
zhè dàn
chōu dàn
là dàn
hé dàn
zhū dàn
yù dàn
hé dàn
dǎo dàn
luàn tán
gōng dàn
miào dàn
miàn dàn
zhú dàn
chuī tán
bó dàn
fáng dàn
sàn dàn
róng dàn
jīn dàn
pào dàn
gǔ dàn
cāo dàn
bāo dàn
gōng dàn
táng dàn
qū dàn
huí tán
chòu dàn
qiāng dàn
jī tán
àn dàn
zhòng dàn
pāi dàn
bāo dàn
pēng tán
dǎ dàn
gē dàn
炸弹zhàdàn
(1) 一种爆炸武器，通常是铁壳内装入炸药而成。一般由飞机投掷
例投下的少数炸弹没有击中英bomb⒈ 一种爆炸武器。通常用铁制成外壳，内装炸药。一般用飞机投掷，爆炸后起杀伤作用。
引高旭《盼捷》诗之一：“炸弹光中觅天国，头颅飞舞血流红。”
内装炸药的炮弹。分炮用、手用、飞机用三种，一般由飞机投掷。
1. 突然破裂：爆炸。炸药。炸弹。炸响。
2. 用炸药或炸弹爆破：轰炸。
3. 发怒：他一听就炸了。
弹读音：dàn,tán[ dàn ]1. 可以用力发射出去的小丸；装有爆炸物可以击毁人、物的武器：弹丸。子弹。弹雨。枪弹。氢弹。导弹。手榴弹。原子弹。
2. 古代指以竹为弦的弓：“左挟弹，右摄丸”。