tóng mǎ
tóng niú
tóng yǔ
tóng zǐ
tóng yáng
tóng tū
tóng gōng
tóng cháng
tóng pú
tóng lì
tóng guàn
tóng hūn
tóng ér
tóng dié
tóng zhì
tóng xué
tóng róng
tóng jiǎo
tóng qiè
tóng hái
tóng juàn
tóng xī
tóng láng
tóng shù
tóng liàn
tóng yú
tóng rú
tóng mù
tóng yá
tóng mù
tóng xīn
tóng shān
tóng zhēn
tóng miào
tóng nǚ
tóng qù
tóng wū
tóng nián
tóng ruò
tóng lì
tóng guān
tóng tóng
tóng chèn
tóng gē
tóng yán
tóng láng
tóng yáo
tóng yáo
tóng diān
tóng yán
tóng tǔ
tóng kū
tóng sǒu
tóng sì
tóng gǔ
tóng chǐ
tóng guān
tóng shǒu
tóng méng
tóng nán
tóng wán
tóng yǎng
tóng sūn
tóng zhuāng
tóng jī
tóng shēn
童騃tóng ái
(1) 由于年纪小而无知
英young and ignorant⒈ 年幼无知。
引唐韩愈《谢自然》诗：“童騃无所识，但闻有神仙。”
唐白居易《观儿戏》诗：“童騃饶戏乐，老大多忧悲。”
清赵翼《子才过访草堂》诗：“求荣求利耶，为此童騃乐。”
⒉ 泛指愚昧。
引《资治通鉴·后周太祖广顺二年》：“契丹主童騃，专事宴游，无远志，非前人之比。”
《续资治通鉴·宋徽宗宣和四年》：“攸（蔡攸 ）童騃不习事，谓功业可唾手致。”
清吴樾《意见书》：“戴湉童騃，海内所知。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
騃读音：sì〔?～〕（兽）快跑的样子。