tóng rú
tóng xīn
tóng láng
tóng nán
tóng lì
tóng yǎng
tóng wū
tóng shù
tóng zǐ
tóng yáng
tóng zhuāng
tóng zhēn
tóng guān
tóng tǔ
tóng jiǎo
tóng wán
tóng shǒu
tóng yú
tóng miào
tóng xué
tóng ruò
tóng nián
tóng shēn
tóng jī
tóng láng
tóng gōng
tóng kū
tóng dié
tóng diān
tóng yán
tóng sǒu
tóng juàn
tóng lì
tóng niú
tóng xī
tóng chèn
tóng yán
tóng pú
tóng gē
tóng guàn
tóng sì
tóng nǚ
tóng mù
tóng yáo
tóng guān
tóng tóng
tóng ér
tóng hūn
tóng yá
tóng zhì
tóng shān
tóng liàn
tóng qù
tóng yǔ
tóng chǐ
tóng gǔ
tóng qiè
tóng tū
tóng mǎ
tóng méng
tóng hái
tóng cháng
tóng yáo
tóng róng
tóng mù
tóng sūn
⒈ 幼小。
引唐苏颋《蜀城哭台州乐安少府》诗：“师儒昔训奬，仲季时童孩。”
明方孝孺《茹茶斋记》：“若予者，眇在童孩之中，而尊亲顿已凋逝。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
孩读音：hái孩hái（名）（～儿）孩子：小～儿｜女～儿。