kūn míng
kūn yuè
kūn réng
kūn dèng
kūn pǔ
kūn fēng
kūn lún
kūn lǐng
kūn nú
kūn sūn
kūn jiàn
kūn dǎng
kūn yì
kūn shān
kūn hūn
kūn fēng
kūn wèi
kūn jù
kūn gǎng
kūn yán
kūn jī
kūn dāo
kūn mí
kūn qǔ
kūn wèi
kūn tú
kūn tí
kūn cóng
kūn láng
kūn xū
kūn gāng
kūn líng
kūn xiù
kūn dì
kūn chí
kūn tǐ
kūn lún
kūn róng
kūn tái
kūn wú
kūn yù
kūn líng
kūn zhú
kūn zhóu
kūn jì
kūn fǔ
kūn qiū
kūn yí
kūn bù
kūn chóng
kūn huǒ
kūn qiū
kūn qiāng
kūn hòu
kūn miáo
kūn zhòng
kūn diào
kūn qí
kūn yǒu
kūn mò
kūn dì
kūn huá
hùn yí
jiǎn yí
xiǎn yí
lǎng yí
miè yí
yǎn yí
jiǎn yí
huá yí
bó yí
nì yí
liù yí
yú yí
yú yí
zī yí
tóng yí
qīng yí
biān yí
zī yí
suí yí
fēi yí
róng yí
xī yí
bí yí
mín yí
fēng yí
líng yí
dūn yí
tián yí
mán yí
dōng yí
jiǎn yí
wài yí
sào yí
xū yí
nǚ yí
yù yí
huái yí
yáng yí
bǐng yí
bǎi yí
dá yí
kān yí
shān yí
chuàng yí
jǐng yí
qín yí
hú yí
yì yí
tiǎn yí
shōu yí
chóu yí
běi yí
dàng yí
chī yí
bǐ yí
chōng yí
huī yí
fěi yí
nán yí
guǎng yí
dǎo yí
yú yí
cháng yí
kūn yí
wēi yí
sì yí
fān yí
bān yí
qǐ yí
bái yí
miè yí
quǎn yí
liú yí
jiān yí
bù yí
cháo yí
kūn yí
cán yí
zōng yí
chí yí
huò yí
chuàn yí
bīng yí
lún yí
jiā yí
kuàng yí
jū yí
qián yí
líng yí
pán yí
xú yí
xiā yí
cuì yí
wō yí
quǎn yí
chóu yí
lóng yí
niǎo yí
zú yí
qiāng yí
líng yí
huāng yí
huáng yí
chǒu yí
yú yí
shuō yí
téng yí
huǐ yí
jìn yí
shāng yí
ǒu yí
děng yí
lái yí
píng yí
wēi yí
líng yí
jiǔ yí
féng yí
hòu yí
míng yí
殷·周时我国西北部[.好工具]族名。
泛指西北方少数民族。
⒈ 殷周时我国西北部族名。
引《诗·小雅·采薇序》：“文王之时，西有昆夷之患，北有玁狁之难。”
郑玄笺：“昆夷，西戎也。”
⒉ 泛指西北方少数民族。
引唐李德裕《扶风马公神道碑铭》：“帝欲昆夷即序，士马无譁。”
宋沉括《谢将士曲珍已下授官表》：“念四牡之驾，行释昆夷之忧；微一日之劳，遽蒙东山之閔。”
西戎种族的一支。分布于今陕西泾渭流域一带。
昆kūn(1)（名）哥哥：～仲｜～季（弟兄）。(2)（名）〈书〉子孙；后嗣：后～。
夷读音：yí1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。