bó shān
bó qiú
bó míng
bó jìn
bó shà
bó gū
bó shí
bó zī
bó lǎn
bó yǎ
bó yù
bó wén
bó yè
bó dí
bó cǎi
bó qí
bó bèi
bó fàn
bó hào
bó xī
bó shàn
bó jiàn
bó sài
bó cuò
bó jī
bó zá
bó lǎn
bó yán
bó xí
bó wàng
bó mǎi
bó lù
bó xiào
bó sāi
bó guān
bó chǎng
bó yì
bó dé
bó chǎng
bó tōng
bó tú
bó biàn
bó yǐn
bó yì
bó duó
bó hú
bó zuǐ
bó yù
bó jí
bó hán
bó shī
bó yáng
bó lì
bó liàn
bó shí
bó tóu
bó jú
bó huàn
bó dì
bó tú
bó chǐ
bó shì
bó dàng
bó guān
bó biàn
bó yì
bó zhōu
bó yì
bó jiǎn
bó qià
bó xuǎn
bó dǔ
bó dài
bó chàng
bó xué
bó dà
bó cǎi
bó shè
bó dǎo
bó yú
bó jiǎn
bó yìng
bó hé
bó zōng
bó wù
bó huò
bó zòng
bó jiē
bó fù
bó míng
bó gǔ
bó yī
bó zhèng
bó mǐn
bó fǎng
bó dá
bó zhào
bó yuǎn
bó fù
bó shēn
bó wén
bó dāo
bó xié
bó luò
bó shè
bó zī
bó kǎo
bó sài
bó yù
bó làng
bó xiāo
bó yì
bó ào
bó yuē
bó jì
bó róng
bó shuò
bó yǎn
bó yǎn
bó zhēng
bó xì
bó yǎn
bó guàn
bó zhì
bó cái
bó ài
bó cháng
bó qǔ
bó jù
bó luó
bó lín
bó jī
bó jiū
bó láo
bó shí
bó hòu
chōng yǎ
hóng yǎ
yīn yǎ
qún yǎ
jì yǎ
xié yǎ
chún yǎ
lì yǎ
nán yǎ
bīn yǎ
huì yǎ
fēng yǎ
qiàn yǎ
jùn yǎ
chāo yǎ
yín yǎ
tián yǎ
dàn yǎ
wén yǎ
qiān yǎ
qīng yǎ
ào yǎ
wēn yǎ
yān yǎ
ào yǎ
jìng yǎ
qīng yǎ
gǔ yǎ
jùn yǎ
hán yǎ
wàng yǎ
èr yǎ
kuān yǎ
dí yǎ
dūn yǎ
xùn yǎ
yōu yǎ
hé yǎ
jiè yǎ
cuì yǎ
hóng yǎ
jīng yǎ
chǔ yǎ
dà yǎ
bù yǎ
hóng yǎ
gāo yǎ
pǔ yǎ
sù yǎ
zhōu yǎ
biàn yǎ
chún yǎ
hè yǎ
yǎn yǎ
yán yǎ
dàn yǎ
dǔ yǎ
ān yǎ
cí yǎ
xián yǎ
ěr yǎ
xiǎo yǎ
xián yǎ
cāng yǎ
jué yǎ
āi yǎ
jùn yǎ
hún yǎ
chún yǎ
ān yǎ
jiù yǎ
huáng yǎ
fēng yǎ
yōng yǎ
diǎn yǎ
xīn yǎ
dǎo yǎ
fāng yǎ
rú yǎ
bīn yǎ
quán yǎ
fēng yǎ
xùn yǎ
yōu yǎ
xīn yǎ
jié yǎ
zhōng yǎ
zī yǎ
qiú yǎ
yuān yǎ
hóng yǎ
yí yǎ
sāo yǎ
xiù yǎ
duān yǎ
xián yǎ
bó yǎ
sān yǎ
róu yǎ
博雅bóyǎ
(1) 渊博雅正
英learned;show deep mastery⒈ 谓学识渊博，品行端正。
引《后汉书·杜林传》：“博雅多通，称为任职相。”
《明史·李默传》：“默博雅有才辨，以气自豪。”
鲁迅《朝花夕拾·后记》：“不知海内博雅君子，以为如何？”
⒉ 指文章内容丰富、文辞优美。
引南朝梁刘勰《文心雕龙·杂文》：“崔駰《七依》，入博雅之巧。”
明刘刚《日损斋笔记·后序》：“自汉以下，各纯萃羣见而发一义，故博雅可观者众。”
清李渔《闲情偶寄·词曲》：“其所以致病之由亦有三：借典核以明博雅，假脂粉以见风姿，取现成以免思索。”
⒊ 亦作“博邪”。长在屋瓦或墙头上的青苔。
引唐段成式《酉阳杂俎·草》：“博雅，在屋曰昔耶，在墙曰垣衣，《广志》谓之兰香，生於久屋之瓦。”
明李时珍《本草纲目·草部十·屋游》﹝释名﹞：“瓦衣、瓦苔、瓦鲜、博邪。”
⒋ 书名。即《广雅》的别称。因避隋炀帝 ( 杨广 )讳而改称。
学识渊博，品行雅正。
博bó(1)（形）多；丰富：渊～。(2)（动）知道得多：～古通今。(3)（形）〈书〉大：宽衣～带。(4)（动）取得：聊～一笑。(5)（名）指赌博：～徒｜～局。
雅读音：yǎ[ yǎ ]《诗经》体裁之一。于天子诸侯朝会宴飨时歌诵。有大雅、小雅之分。【组词】：风、雅、颂是《诗经》的三种体裁。
合乎标准、规范的。【组词】：雅言
高尚的、不俗的。【组词】：优雅、典雅、雅室