hān gàng
hān wán
hān hài
hān miù
hān dāi
hān lián
hān tài
hān jiàn
hān chī
hān chéng
hān zhēn
hān jí
hān xī
hān xì
hān qì
hān qǐn
hān ér
hān wù
hān dà
hān bāo
hān hān
hān zhí
hān dāi
hān cōng
hān jìn
hān shēng
hān zi
gàng dùn
hān xióng
hān tiào
hān liáo
hān shǎ
hān shi
hān jū
hān hòu
hān sè
hān láng
hān pí
hān zhuō
hān xiào
hān láng
ér láng
xiǎo láng
xīn láng
xiāo láng
kū láng
bàn láng
bǔ láng
hù láng
bù láng
zhā láng
gē láng
shí láng
xīng láng
guō láng
xuǎn láng
bā láng
zhāi láng
shěn láng
tán láng
nǚ láng
liè láng
yán láng
yán láng
cūn láng
yá láng
féng láng
zhú láng
xián láng
shì láng
cái láng
sān láng
yì láng
niú láng
biàn láng
shī láng
yù láng
cáo láng
liù láng
péng láng
chéng láng
cháng láng
huò láng
jiàn láng
wàng láng
yǔ láng
zhào láng
fěn láng
nèi láng
lǎo láng
cháo láng
fèng láng
tián láng
xiān láng
nǎi láng
liú láng
wǎn láng
hé láng
huì láng
yán láng
jiǎng láng
wén láng
bīn láng
lìng láng
ā láng
hù láng
shěng láng
hǎi láng
ruǎn láng
xiè láng
xíng láng
shān láng
zhuàng láng
míng láng
niǎn láng
tái láng
qián láng
dùn láng
lú láng
màn láng
máng láng
xuān láng
qīng láng
dāng láng
xiàng láng
huān láng
fù láng
zhǎo láng
suǒ láng
mǎ láng
pān láng
jiāng láng
qián láng
yuán láng
jùn láng
jié láng
jié láng
wǔ láng
lín láng
shū láng
xī láng
chén láng
èr láng
pǐn láng
fó láng
lù láng
zhòng láng
zhōng láng
máng láng
jǐn láng
yù láng
fǎ láng
sūn láng
hú láng
mén láng
wài láng
yú láng
sàn láng
qíng láng
liǔ láng
zhōu láng
huā láng
dōng láng
zhū láng
⒈ 犹言傻男孩。
引元李寿卿《伍员吹箫》第四折：“我父亲其时便説，有一子是个村廝憨郎。”
⒉ 犹言傻男孩。
引元李寿卿《伍员吹箫》第四折：“我父亲其时便説，有一子是个村廝憨郎。”
憨hān(1)（形）傻；痴呆。(2)（形）朴实；天真。(3)（形）姓。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。