chán wǎng
chán tè
chán chǎn
chán jiá
chán dài
chán sǒu
chán bǐng
chán xiàn
chán jǐ
chán zǐ
chán zī
chán wū
chán chún
chán xié
chán bì
chán gòu
chán yàn
chán èr
chán huò
chán huì
chán sù
chán yú
chán jí
chán xìng
chán qiǎo
chán jī
chán zèn
chán nǚ
chán xì
chán chún
chán móu
chán èr
chán zhú
chán bàng
chán náo
chán cī
chán jǔ
chán duǎn
chán cí
chán gǔ
chán dǐng
chán dú
chán lù
chán kǒu
chán qiè
chán bì
chán jí
chán jī
chán shuò
chán yǔ
chán niè
chán dù
chán jì
chán fū
chán kè
chán yíng
chán huǐ
chán tú
chán zéi
chán kè
chán hài
chán fěi
chán zhā
chán nì
chán jiān
chán nù
chán gòu
chán shù
chán bō
chán xì
chán mèi
chán wàng
chán è
chán lù
chán hěn
chán yán
chán jī
chán xián
chán dù
chán yǒu
chán jì
chán jì
chán xiōng
chán shuò
chán mào
chán nìng
chán rén
chán dǐ
chán xiǎn
chán jiàn
chán shā
chán shuō
chán shé
chán shū
chán chén
chán qī
⒈ 因妒忌而进谗言。
引《新唐书·后妃传上·则天武皇后》：“帝不能察，怒曰：‘后杀吾女，往与妃相谗媢，今又尔邪！’”
明李东阳《书＜蒙泉翁类博稿＞后》：“比召归，又为谗媢所中，出守兴化以去。”