chán xié
chán huì
chán dù
chán bàng
chán zèn
chán gǔ
chán chún
chán nì
chán wū
chán èr
chán jǐ
chán gòu
chán xìng
chán xiàn
chán duǎn
chán jì
chán kè
chán shuō
chán nǚ
chán zī
chán yán
chán jí
chán shuò
chán jī
chán jī
chán shù
chán yíng
chán bō
chán shū
chán dú
chán jì
chán qī
chán yǔ
chán lù
chán dǐ
chán rén
chán dǐng
chán shuò
chán jiá
chán bì
chán fū
chán è
chán xì
chán xiǎn
chán cī
chán hěn
chán cí
chán kǒu
chán hài
chán gòu
chán huò
chán lù
chán wàng
chán huǐ
chán shé
chán niè
chán dù
chán chǎn
chán xì
chán dài
chán jí
chán qiè
chán sǒu
chán bì
chán jiān
chán yàn
chán chún
chán yú
chán jiàn
chán qiǎo
chán náo
chán zǐ
chán mào
chán jī
chán jǔ
chán bǐng
chán jì
chán zhā
chán xián
chán chén
chán zéi
chán mèi
chán móu
chán xiōng
chán zhú
chán nìng
chán sù
chán wǎng
chán kè
chán nù
chán tú
chán shā
chán èr
chán yǒu
chán tè
chán fěi
⒈ 诽谤中伤，挑唆怂恿。
引章炳麟《驳康有为论革命书》：“虽以文母之抑制，佞人之谗嗾，而秦始皇之在位，能取太后， 嫪毐、不韦而踣覆之。”
谗chán（动）说别人坏话：～言｜～害。
嗾读音：sǒu嗾sǒu(1)（动）以口作声对狗发出命令。～《左传·宣公二年》：「公嗾夫獒焉，明搏而杀之。」｜～《左传·宣公二年》：「公嗾夫獒焉，明搏而杀之。」(2)（动）教唆，指使别人做坏事。～《北史·卷二六·宋隐传》：「尔如狗耳！为人所嗾。」｜～《聊斋志异·卷三·商三官》：「以醉谑忤邑豪，豪嗾家奴乱捶之，舁归而毙。」