yán jī
yán pǐ
yán chí
yán xí
yán jiǎng
yán gāo
yán wēi
yán fā
yán liàn
yán lǎn
yán shì
yán jiū
yán biàn
yán xīn
yán shā
yán yì
yán fù
yán hé
yán mò
yán qióng
yán pàn
yán lǐ
yán yōu
yán mó
yán mó
yán què
yán cái
yán fāng
yán jié
yán dìng
yán hé
yán lǜ
yán chuāi
yán yán
yán biàn
yán bó
yán zhì
yán jū
yán gōng
yán wèi
yán nǐ
yán zōng
yán tǎo
yán shí
yán jiǎn
yán shān
yán měi
yán xiū
yán dú
yán sī
yán chéng
yán jí
yán zé
yán bō
yán xí
yán zhuó
yán shì
yán què
yán jī
yán dī
yán nòng
yán shǎng
yán liàn
yán liàn
yán chá
yán shēn
yán jīng
yán hé
yán zuàn
yán yà
yán kǎo
yán kuò
⒈ 研究琢磨。
引清陈廷焯《白雨斋词话》卷七：“至杜陵乃真与古人为敌，而变化不可测矣。固由读破万卷，研琢功深，亦实为古今迈等絶伦之才，断不能率循规矩，受古人羈缚也。”
1. 细磨（mó），碾：研磨。研药。研墨。
2. 深入地探求：研究。钻研。研京练都（dū）（晋代左思作《三都赋》构思了十二年，后遂用“研京练都”形容经年累月地构思文章）。
琢读音：zhuó,zuó[ zhuó ]1. 雕刻玉石，使成器物，常喻用心推敲考虑、刻意求工：琢磨。雕琢（a.雕刻玉石等；b.过分地修饰文字，使人觉得不自然，如“琢琢之风不可长”）。琢刻。琢句。玉不琢，不成器。