bō téng
xuàn téng
méng téng
pēng téng
xiān téng
huān téng
fú téng
qiāo téng
léi téng
zhí téng
pēn téng
bēng téng
fèi téng
bēn téng
shēng téng
qí téng
fēi téng
méng téng
diāo téng
chí téng
juàn téng
bò téng
guì téng
yīng téng
tú téng
nào teng
pèi téng
zú téng
chāo téng
měng téng
fǎn teng
chōng téng
chì téng
fēn téng
fǎn téng
líng téng
qiào téng
zhī téng
hōng téng
jué téng
biāo téng
tāo téng
fēi téng
bǎo téng
gē téng
pū tēng
xiāo téng
xuān téng
zhē teng
rè téng
kuà téng
tī téng
hōng téng
dǎo téng
lóng téng
zhì téng
huān téng
qiān téng
qiāo téng
xiāng téng
qiáo téng
pǎo téng
xiān téng
bēn téng
hǒng téng
dáo téng
bào téng
cuān téng
zhuǎn téng
qiān téng
pù téng
pào téng
yún téng
chuī téng
hūn téng
zhēng téng
qìng téng
xuān teng
dǎo teng
méng téng
dǎo teng
⒈ 超越；腾跃。
引唐唐彦谦《感物》诗之一：“騄驥初失羣，亦自矜趫腾。”
⒉ 攀越。
引宋曾巩《冬暮感怀》诗：“将帅色凋槁，蚍蜉势趫腾。”
清王士禛《池北偶谈·谈异七·化虎》：“形体犹人，与羣虎队行，趫腾絶壁，如履平地。”
1.（行动）敏捷：“非都卢之～，孰能超而究升？”
2.壮：“袭国邑，以车不过百里，以人不过三十里，皆以其气之～与力之盛，至是以犯敌能灭，去之能速。”
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。