hōng xiǎng
hōng zuì
hōng gǎn
hōng yǐn
hōng gé
hōng huī
hōng jià
hōng shā
hōng tíng
hōng dǎ
hōng léi
hōng dǔ
hōng xiào
hōng kē
hōng zhà
hōng téng
hōng dì
hōng kēng
hōng huáng
hōng dòng
hōng xuán
hōng míng
hōng guò
hōng qǐ
hōng hōng
hōng rǎng
hōng lōng
hōng chuán
hōng dòu
hōng pào
hōng yǐn
hōng rán
hōng dòu
hōng yìng
hōng jī
hōng hǒng
hōng zhèn
hōng tiān
hōng fā
hōng liè
hōng hōng
zhī téng
xuān teng
kuà téng
pēng téng
méng téng
měng téng
zú téng
bēng téng
zhēng téng
bēn téng
biāo téng
bēn téng
xiāng téng
chì téng
zhuǎn téng
nào teng
chāo téng
bǎo téng
pū tēng
yīng téng
rè téng
xiān téng
pèi téng
hūn téng
qiān téng
qiān téng
fēn téng
chí téng
qìng téng
hōng téng
tú téng
huān téng
pù téng
zhì téng
xuàn téng
dǎo teng
hǒng téng
qiāo téng
yún téng
tāo téng
bō téng
shēng téng
qiáo téng
líng téng
méng téng
xiān téng
diāo téng
qiào téng
xiāo téng
jué téng
huān téng
dáo téng
fēi téng
fǎn téng
gē téng
pào téng
fēi téng
tī téng
zhē teng
bào téng
fǎn teng
fú téng
léi téng
cuān téng
zhí téng
dǎo téng
chuī téng
dǎo teng
guì téng
chōng téng
qí téng
bò téng
lóng téng
pēn téng
pǎo téng
méng téng
hōng téng
juàn téng
xuān téng
fèi téng
qiāo téng
⒈ 形容气势旺盛。
引明邵璨《香囊记·拾囊》：“士气轰腾，无不一以当百。”
胡也频《到莫斯科去》一：“壁炉上的火是不住地轰腾着。”
轰hōng(1)象声词：突然～的一声；震得山鸣谷应。(2)（动）（雷）鸣；（炮）击；（火药）爆炸：～炸｜～击｜雷～电闪。(3)（动）赶；驱逐：～麻雀｜他摇着鞭子～牲口｜把他～出去。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。