bēn téng
zhuǎn téng
pēn téng
méng téng
fēi téng
tú téng
qiāo téng
hūn téng
fēn téng
kuà téng
hǒng téng
pào téng
líng téng
dáo téng
zú téng
diāo téng
xiān téng
xiāng téng
zhì téng
dǎo teng
pū tēng
xiān téng
léi téng
bō téng
zhē teng
xuàn téng
guì téng
xiāo téng
chāo téng
yīng téng
tī téng
chí téng
huān téng
dǎo téng
qí téng
gē téng
bēng téng
méng téng
bò téng
lóng téng
zhēng téng
chuī téng
cuān téng
fēi téng
zhī téng
nào teng
huān téng
fǎn téng
chōng téng
jué téng
fǎn teng
qiào téng
rè téng
qiáo téng
zhí téng
bēn téng
qiān téng
qìng téng
pǎo téng
xuān teng
qiān téng
pēng téng
méng téng
bào téng
pù téng
bǎo téng
juàn téng
shēng téng
pèi téng
chì téng
biāo téng
hōng téng
xuān téng
fèi téng
yún téng
qiāo téng
dǎo teng
tāo téng
hōng téng
fú téng
měng téng
掀腾xiānténg
(1) 掀动;翻腾
例江水浩浩，掀腾着白花花的波涛英stir up⒈ 翻腾；翻动。
引宋苏轼《滟滪堆赋》：“掀腾勃怒，万夫不敢前兮；宛然听命，唯圣人之所使。”
元刘致《一枝花·罗帕传情》套曲：“掀腾开旧篋笥，物见主信有之。”
《儿女英雄传》第三五回：“他的左手还有些信不过他的右手，又用左手掀腾了一阵，暗中摸索了一本来。”
碧野《没有花的春天》第七章：“在浪花掀腾，哗哗叫啸的急流的滩头上，只容许一只船行驶。”
⒉ 飞腾，腾达。
引宋赵长卿《朝中措·上钱知群符主管朱知录》词：“早岁掀腾膴仕，如公富贵难并。”
⒊ 闹腾；折腾。
引元尚仲贤《气英布》第二折：“不由喒不叛反，不由喒不掀腾。”
元无名氏《陈州粜米》第一折：“他若是将喒刁蹬，休道我不敢掀腾。”
《金瓶梅词话》第二六回：“你倒背地偷我的汉子，你还来倒自家掀腾。”
《醒世姻缘传》第四六回：“若真个来歷不明，还不够叫俺族裡的几个强盗掀腾哩。”
翻动、翻腾。
掀xiān(1)（动）使遮挡覆盖的东西向上离开；揭：～门帘｜～起｜～动。(2)（动）翻腾；翻动：白浪～天。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。