míng qiú
míng zhǐ
míng jì
míng sè
míng nuò
míng jiàn
míng dào
míng jiá
míng jué
míng jiàn
míng jī
míng lài
míng zhà
míng zàn
míng fú
míng lù
míng luán
míng shā
míng yàn
míng zōu
míng cáo
míng kòng
míng sī
míng yì
míng wén
míng hóu
míng yuè
míng láng
míng bēi
míng nòng
míng yā
míng niǎo
míng xián
míng kǔn
míng jú
míng qín
míng huáng
míng dāng
míng huáng
míng xián
míng guō
míng jīn
míng lín
míng shù
míng zào
míng xiāo
míng lǔ
míng lián
míng qióng
míng pèi
míng hé
míng qiān
míng chī
míng yú
míng biāo
míng yín
míng shēng
míng xiào
míng luán
míng luó
míng gōng
míng chén
míng tiáo
míng bāo
míng zhù
míng biāo
míng yù
míng chán
míng cí
míng què
míng gāo
míng yuàn
míng chún
míng lì
míng pí
míng dú
míng náo
míng lǜ
míng hǒu
míng gù
míng jiào
míng gǔ
míng tuān
míng tóng
míng shí
míng yuān
míng duó
míng wǔ
míng huáng
míng lǔ
míng huán
míng náo
míng huǒ
míng jiōng
míng gāo
míng guān
míng kē
míng ráo
míng xián
míng hào
míng áo
míng zhào
míng xián
míng shén
míng fèi
míng hū
míng zòu
míng shāo
míng lǜ
míng tuó
míng nù
míng shé
míng suō
míng zhēng
míng wā
míng bì
míng jú
míng yuān
míng biān
míng qìng
míng hū
míng yīng
míng tiáo
míng dàn
míng gǔ
míng jiā
míng tuó
míng shé
míng láng
míng shèng
míng zhuàn
míng shù
míng jiāng
míng dí
míng qín
míng háo
míng huàn
míng xiāo
míng kē
míng zhà
míng xiǎng
míng tān
míng fàng
míng guǎn
míng fèng
míng yǔ
míng jī
míng zhōng
míng biāo
míng shì
míng yù
míng sī
míng yuè
míng tuò
míng āi
míng jiū
míng jī
míng jiǎo
míng jiā
míng quán
míng dí
míng líng
míng zhēng
míng qí
míng hú
míng bì
míng lǘ
míng jú
míng qiào
míng jiāng
míng duò
míng dòng
míng qì
míng jú
⒈ 敲击梆子使发声。常用以巡夜和聚众。
引唐符载《士洑镇保宁记》：“向至暮夜，则渔者唱，樵者和，荡荡然罢鸣柝吠犬之惊。”
宋范成大《次韵知郡安抚九日南楼宴集》之三：“万陇登禾新霽色，千村鸣柝旧寒烟。”
清纪昀《阅微草堂笔记·如是我闻三》：“炊熟则鸣柝聚食。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
柝读音：tuò柝tuò（名）〈书〉打更用的梆子。