míng cáo
míng tuó
míng xiāo
míng biāo
míng áo
míng wén
míng shì
míng líng
míng huàn
míng jiàn
míng chī
míng yín
míng ráo
míng shí
míng zhēng
míng duó
míng qiào
míng chún
míng qín
míng tóng
míng kē
míng què
míng jú
míng láng
míng jú
míng zhōng
míng jīn
míng lǔ
míng jī
míng guō
míng huáng
míng cí
míng lù
míng qióng
míng kǔn
míng yuè
míng dú
míng pèi
míng lì
míng fàng
míng zào
míng sī
míng gù
míng jī
míng huǒ
míng qín
míng jī
míng bāo
míng jiōng
míng luó
míng biāo
míng dāng
míng suō
míng wǔ
míng jiāng
míng luán
míng zhào
míng fú
míng guān
míng zōu
míng xián
míng lǜ
míng hǒu
míng dí
míng fèi
míng sī
míng hú
míng huáng
míng zhà
míng dí
míng yuān
míng hóu
míng zhǐ
míng yuàn
míng hū
míng shé
míng xiào
míng jiào
míng yù
míng shāo
míng náo
míng hào
míng niǎo
míng jué
míng nù
míng jú
míng nòng
míng huáng
míng tuò
míng gāo
míng kē
míng quán
míng láng
míng lián
míng fèng
míng jiǎo
míng xiǎng
míng shén
míng háo
míng shā
míng shé
míng qìng
míng shèng
míng gǔ
míng tiáo
míng gāo
míng chán
míng zòu
míng wā
míng xiāo
míng jiā
míng jì
míng lǜ
míng pí
míng tān
míng biāo
míng zhà
míng guǎn
míng nuò
míng qiān
míng zhēng
míng tuó
míng zhù
míng shù
míng hū
míng yā
míng shēng
míng yuè
míng yuān
míng qì
míng bì
míng tiáo
míng jiū
míng yīng
míng sè
míng zàn
míng biān
míng dào
míng gǔ
míng gōng
míng jiá
míng kòng
míng hé
míng jiàn
míng luán
míng bēi
míng yǔ
míng yàn
míng tuān
míng yú
míng zhuàn
míng lài
míng dàn
míng jú
míng dòng
míng xián
míng lín
míng yù
míng āi
míng yì
míng jiā
míng xián
míng huán
míng qiú
míng lǘ
míng duò
míng xián
míng chén
míng jiāng
míng bì
míng qí
míng shù
míng lǔ
míng náo
⒈ 敲打铜锣。常用以警众、聚众。
引《元史·刑法志四》：“诸军官鳩财聚众，张设仪卫，鸣锣击鼓，迎赛神社，以为民倡者，笞五十七。”
郭灿东《黄巢》第三章七：“王处存便命鸣锣收军。”
敲锣。
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
锣读音：luó锣luó（名）打击的乐器；用铜制成；形状像盘子。用锣槌敲打。