mián mán
mián wàng
mián mián
mián zhǐ
mián mì
mián yě
mián zhā
mián luán
mián yǔ
mián gèn
mián xiù
mián róng
mián huā
mián bù
mián yǔ
mián jù
mián méng
mián kuàng
mián ài
mián lián
mián tàn
mián ài
mián cháng
mián mì
mián ruò
mián mào
mián lián
mián miǎo
mián mì
mián chóu
mián yáng
mián lì
mián wēi
mián méng
mián zi
mián shì
mián yào
mián chóu
mián xuán
mián zuì
mián jǔ
mián miǎo
mián yán
mián luò
mián ruǎn
mián liè
mián jué
mián dǔ
mián qū
mián bèi
mián dùn
mián dài
mián bó
mián zhuì
mián chǐ
mián xù
mián gù
mián miǎo
mián jiǎn
mián shān
mián shàng
mián yuǎn
mián chuò
mián róu
mián gé
mián lì
mián tiān
mián chán
mián bó
mián yī
mián jiǎ
mián dié
mián miǎo
mián táng
mián lì
yǎo miǎo
tiáo miǎo
miǎo miǎo
sēn miǎo
miǎn miǎo
hào miǎo
wēi miǎo
hóng miǎo
mián miǎo
piāo miǎo
yǎo miǎo
qīng miǎo
kuàng miǎo
xū miǎo
shēn miǎo
huàn miǎo
yǎo miǎo
piāo miǎo
yōu miǎo
máng miǎo
miǎo miǎo
xiāo miǎo
yún miǎo
mǎng miǎo
⒈ 亦作“绵淼”。水面遥远广阔貌。
引清黄景仁《甬江舟中看山甚佳》诗：“红树千行雁一声，两岸秋山入绵渺。”
清江炳炎《买陂塘》词：“想伊人、溯洄绵渺，梦魂频遶江涘。”
清华伟生《开国奇冤·追悼》：“浓烟如墨涌层霄，倚危栏海绵淼。”
⒉ 亦作“绵眇”。深远奥妙。
引清戴名世《＜野香亭诗集＞序》：“其音和平而大雅，其旨绵渺而藴藉。”
刘师培《南北文学不同论》：“明社既墟，遗民佚士，睠怀故都，或发绵渺之文，或效軼荡之体，咸有可观。”
缪荃孙《＜宋元词四十家＞序》：“碧山之绵眇， 梅溪之軼丽。”
绵mián(1)（名）丝锦：～绸。(2)（动）绵延：连～。(3)（形）柔软：软～～。
渺读音：miǎo渺miǎo(1)（形）渺茫：飘～｜杳～｜浩～。(2)（形）微小；藐小：～不足道。