tǔ zuò
tǔ zhū
tǔ guì
tǔ jiāng
tǔ jiāng
tǔ jìn
tǔ liàn
tǔ bù
tǔ qiáng
tǔ yùn
tǔ yù
tǔ gěng
tǔ zhé
tǔ fēng
tǔ fán
tǔ gǔ
tǔ dòu
tǔ fén
tǔ féi
tǔ gāo
tǔ mù
tǔ yǒng
tǔ huáng
tǔ jiào
tǔ kàng
tǔ gǔ
tǔ kē
tǔ chǎng
tǔ kàng
tǔ zào
tǔ duàn
tǔ gǔ
tǔ huà
tǔ qì
tǔ lì
tǔ nán
tǔ jìng
tǔ mó
tǔ yàn
tǔ zhǎng
tǔ chāng
tǔ zhòng
tǔ fēng
tǔ héng
tǔ cí
tǔ bái
tǔ jiē
tǔ sú
tǔ wáng
tǔ cáng
tǔ yuè
tǔ gǎi
tǔ sī
tǔ yàn
tǔ hòu
tǔ xíng
tǔ chéng
tǔ gē
tǔ kēng
tǔ mù
tǔ jū
tǔ huáng
tǔ fáng
tǔ céng
tǔ fàn
tǔ huà
tǔ jīng
tǔ lì
tǔ jiàn
tǔ liū
tǔ rǎng
tǔ xíng
tǔ wán
tǔ fǎ
tǔ jiǔ
tǔ quǎn
tǔ fěi
tǔ máo
tǔ lì
tǔ qiāng
tǔ yī
tǔ qí
tǔ dì
tǔ kòu
tǔ qū
tǔ gùn
tǔ guó
tǔ gāng
tǔ péi
tǔ fēng
tǔ diào
tǔ jūn
tǔ wū
tǔ nì
tǔ yān
tǔ shì
tǔ gòng
tǔ jì
tǔ kuài
tǔ jūn
tǔ tóu
tǔ liè
tǔ bō
tǔ gǎng
tǔ shān
tǔ lóng
tǔ gǔ
tǔ láng
tǔ tián
tǔ pēi
tǔ mài
tǔ fú
tǔ kǎn
tǔ gōng
tǔ lǐ
tǔ pō
tǔ háo
tǔ gǒu
tǔ zhōng
tǔ wèi
tǔ àng
tǔ huò
tǔ guī
tǔ lóng
tǔ xìng
tǔ bēng
tǔ fù
tǔ yáo
tǔ gǔ
tǔ mín
tǔ tàn
tǔ zhù
tǔ fù
tǔ máo
tǔ gěng
tǔ zhī
tǔ kōng
tǔ qiāng
tǔ biē
tǔ chē
tǔ chēng
tǔ chǎn
tǔ huī
tǔ pào
tǔ náng
tǔ fān
tǔ xiāo
tǔ bāng
tǔ bó
tǔ tán
tǔ bǐ
tǔ gōng
tǔ huà
tǔ fǒu
tǔ jí
tǔ mán
tǔ fú
tǔ ǒu
tǔ bīng
tǔ píng
tǔ xíng
tǔ bào
tǔ láo
tǔ ní
tǔ jìng
tǔ cuò
tǔ sù
tǔ fèn
tǔ fāng
tǔ sēng
tǔ guǐ
tǔ biē
tǔ náng
tǔ yǔ
tǔ yīn
tǔ fǔ
tǔ jiè
tǔ yíng
tǔ dì
tǔ jī
tǔ shè
tǔ chéng
tǔ yí
tǔ jiē
tǔ chǔ
tǔ lóu
tǔ kù
tǔ bāo
tǔ dùn
tǔ píng
tǔ niú
tǔ pī
tǔ huī
tǔ bà
tǔ guài
tǔ ròu
tǔ rén
tǔ qiáng
tǔ cán
tǔ xíng
tǔ sè
tǔ jū
tǔ chòng
tǔ wù
tǔ chóng
tǔ bù
tǔ bā
tǔ kǒu
tǔ hòu
tǔ yǔ
tǔ shēn
tǔ zhù
tǔ yǔ
tǔ xù
tǔ gōng
tǔ jiāng
(.好工具)地神。
⒈ 地神。
引《魏书·房景先传》：“升后稷当田圭之尊，贬土祇隔牲币之享。”
地神。相对于天神而言。《周礼．春官．大司乐示》：「五变而致介物及土示。」唐．贾公彦．疏：「土衹，原隰及平地之神也。」也作「土示」。
土tǔ(1)（名）本义：泥土；土壤：黄～｜黏～｜～山。(2)（名）土地。(3)（副）本地的；地方的：～特产｜～俗。(4)（名）指我国民间沿用的生产技术和有关的设备、产品、人员等：～方｜～招儿。(5)（形）不合潮流；不开通：～气。(6)（名）未熬制的鸦片：烟～。(7)姓。
祇读音：zhǐ,qí[ qí ]1. 地神。說文解字：“祇，地祇，提出萬物者也。”如：“神祇”。
2. 安心。《詩經小雅何人斯》：“壹者之來，俾我祇也。”鄭玄箋：“一者之來見我，我則知之，是使我心安也。”
3. 大。《易經繫辭下》：“不遠復，無祇悔。”