rén xián
rén yì
rén ruì
rén shàn
rén dǒng
rén xíng
rén zhì
rén dé
rén ruò
rén jǐn
rén rén
rén jìng
rén zhèng
rén dān
rén míng
rén qiáng
rén yǔ
rén yì
rén huà
rén niǎo
rén róu
rén yì
rén xìng
rén xìn
rén xù
rén ài
rén xīn
rén huì
rén hé
rén pín
rén yì
rén cān
rén guǒ
rén shēng
rén ràng
rén xiào
rén yán
rén zǐ
rén dào
rén zé
rén hòu
rén jūn
rén qī
rén rén
rén pǔ
rén qià
rén dǔ
rén ài
rén tì
rén shèng
rén yòu
rén shòu
rén cè
rén shù
rén xiōng
rén bīn
rén yù
rén shì
rén cǎo
rén fēng
rén shòu
rén huáng
rén lǐ
rén mín
rén cè
rén zhě
rén jīn
rén wū
rén bǐ
rén cí
rén huì
rén shì
rén gū
dēng xián
pín xián
gòng xián
qīn xián
qún xián
fǎng xián
jùn xián
bǎo xián
sān xián
háo xián
jí xián
dài xián
xūn xián
rú xián
nǎng xián
jùn xián
jù xián
pǔ xián
cái xián
dú xián
jù xián
zhòng xián
qīn xián
èr xián
bù xián
dà xián
nà xián
diào xián
sù xián
bì xián
shì xián
cái xián
xiān xián
jiǎn xián
qī xián
fáng xián
zhōng xián
xiāng xián
jùn xián
zhòng xián
dá xián
cǎo xián
yì xián
mù xián
pìn xián
gōng xián
sāi xián
jīng xián
shuò xián
bì xián
bāo xián
wū xián
lǐ xián
xīng xián
qiú xián
jù xián
chuán xián
yǎng xián
liáo xián
néng xián
sōu xián
zhì xián
zūn xián
ràng xián
liè xián
fǔ xián
rén xián
lùn xián
yú xián
qí xián
xià xián
shí xián
suì xián
shū xián
jù xián
jìng xián
hòu xián
zhāo xián
qián xián
míng xián
jìn xián
jí xián
rèn xián
biǎo xián
kě xián
shèng xián
bā xián
xiàng xián
mào xián
⒈ 即仁且贤。
引《韩非子·难言》：“此十数人者，皆世之仁贤忠良，有道术之士也。”
《史记·宋微子世家》：“微子故能仁贤，乃代武庚。”
《晋书·向雄传》：“殿下讎枯骨而捐之中野，为将来仁贤之资，不亦惜乎！”
⒉ 仁人与贤人。
引《孟子·尽心下》：“不信仁贤，则国空虚。”
《汉书·孔光传》：“毁譖仁贤，诬愬大臣。”
1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。
贤读音：xián贤xián(1)（形）有德行的；有才能的：～才｜～臣｜～人｜～者。(2)（名）有德行的人；有才能的人：礼～下士。(3)（形）敬辞；用于平辈或晚辈：～弟｜～侄。