rén cè
rén shēng
rén guǒ
rén qī
rén fēng
rén huáng
rén pín
rén bīn
rén yì
rén mín
rén xìn
rén hé
rén ài
rén shù
rén xíng
rén míng
rén huà
rén zǐ
rén yǔ
rén dào
rén ràng
rén ài
rén qià
rén huì
rén ruò
rén xīn
rén rén
rén gū
rén pǔ
rén róu
rén cí
rén tì
rén zhě
rén ruì
rén yù
rén yòu
rén shòu
rén xìng
rén hòu
rén xiào
rén dǔ
rén shì
rén xián
rén yì
rén jìng
rén niǎo
rén zhì
rén xiōng
rén jūn
rén cān
rén jīn
rén xù
rén shòu
rén dǒng
rén yán
rén zhèng
rén yì
rén rén
rén wū
rén dān
rén shàn
rén cè
rén huì
rén yì
rén lǐ
rén shì
rén jǐn
rén qiáng
rén cǎo
rén shèng
rén bǐ
rén zé
rén dé
rén dǔ
lùn dǔ
chún dǔ
juàn dǔ
chóng dǔ
gǔ dǔ
dàn dǔ
cí dǔ
shèn dǔ
wǎn dǔ
kùn dǔ
jīng dǔ
qián dǔ
tiān dǔ
bìng dǔ
yān dǔ
kuǎn dǔ
shěn dǔ
jí dǔ
zhōng dǔ
dūn dǔ
lái dǔ
kè dǔ
én dǔ
zhūn dǔ
gān dǔ
jǐn dǔ
dūn dǔ
jìng dǔ
mí dǔ
qíng dǔ
wěi dǔ
chún dǔ
chéng dǔ
nài dǔ
qín dǔ
zhūn dǔ
liáng dǔ
zé dǔ
kè dǔ
lǐ dǔ
wēi dǔ
kěn dǔ
chún dǔ
gōng dǔ
dìng dǔ
mián dǔ
dī dǔ
lóng dǔ
⒈ 仁爱笃厚。
引《汉书·王莽传上》：“忠信仁篤。”
汉蔡邕《郭有道太原郭林宗碑序》：“孝友温恭，仁篤柔惠。”
1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。
笃读音：dǔ笃dǔ(1)（形）忠实：～志。(2)（形）（病势）沉重：危～。