zhōng rì
zhōng diǎn
zhōng xī
zhōng nǎi
zhōng duān
zhōng fù
zhōng fēng
zhōng xiāo
zhōng guǐ
zhōng xí
zhōng fú
zhōng jǐ
zhōng shěn
zhōng jiū
zhōng nián
zhōng yǎng
zhōng qǔ
zhōng jiāng
zhōng mǔ
zhōng mò
zhōng chǎng
zhōng jì
zhōng lǎo
zhōng zhǎn
zhōng tóng
zhōng duàn
zhōng jú
zhōng shēn
zhōng yú
zhōng rán
zhōng shēng
zhōng guī
zhōng zhāo
zhōng jìng
zhōng shǐ
zhōng méi
zhōng kuí
zhōng lóng
zhōng gǔ
zhōng jié
zhōng jiǔ
zhōng zhǐ
zhōng liǎo
zhōng mò
zhōng tiān
zhōng jù
qīng tóng
mù tóng
mán tóng
jú tóng
gē tóng
rú tóng
méi tóng
míng tóng
nèi tóng
méng tóng
ér tóng
tíng tóng
mǎ tóng
chéng tóng
wén tóng
cūn tóng
nòng tóng
zhì tóng
zhòng tóng
gēng tóng
shān tóng
mí tóng
diān tóng
zhōng tóng
mén tóng
nǚ tóng
bā tóng
zǐ tóng
ān tóng
qí tóng
líng tóng
xiāng tóng
jié tóng
gē tóng
wán tóng
kuáng tóng
dào tóng
qiáo tóng
bǎng tóng
péng tóng
qí tóng
yú tóng
chōng tóng
yāo tóng
huán tóng
shēng tóng
huáng tóng
bào tóng
luán tóng
ā tóng
rǎng tóng
dān tóng
zhuān tóng
pú tóng
jiā tóng
ér tóng
niú tóng
qín tóng
hái tóng
yòu tóng
yōu tóng
bì tóng
lè tóng
ào tóng
lǎo tóng
bào tóng
guàn tóng
xíng tóng
chèn tóng
ái tóng
yín tóng
tiáo tóng
xué tóng
gōng tóng
zǐ tóng
tóu tóng
jiǎo tóng
jīn tóng
⒈ 《汉书·终军传》载：终军，济南人。字子云。少好学，年十八选为博士弟子。 武帝任为谒者给事中，累擢谏议大夫。后奉命赴南越 (今两广地区)说南越王入朝。 南越王愿举国内属而其相吕嘉不从，举兵杀王及终军。死时年仅二十馀，时称“终童”。 《汉书》有传·后因用以为称颂少年有为的典故。
引唐李嘉祐《送张惟俭秀才入举》诗：“清秀过终童，携书访老翁。”
宋苏轼《元日次韵张子野见和》：“旧交怀贺老，新进谢终童。”
终zhōng(1)（形）最后；末了：～点｜～场｜～极｜～审｜～霜。(2)（名）指人死：临～。(3)（副）终归；终于；到底：～必｜～将。(4)（形）自始至终的整段时间：～日｜～岁｜～年｜～生。(5)姓。
童读音：tóng童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。