qiè hú
pèng hú
nì hú
páo hú
xiǎo hú
lǔ hú
bǎi hú
nuǎn hú
biǎn hú
tóu hú
zhēng hú
yī hú
shuǐ hú
tí hú
yóu hú
bì hú
fēng hú
hù hú
jiāo hú
gōng hú
shào hú
jiàn hú
chéng hú
péng hú
qín hú
cán hú
tóng hú
xíng hú
jiāng hú
tǔ hú
yù hú
shí hú
pēn hú
bīng hú
qīng hú
gōng hú
kǒng hú
dān hú
lòu hú
chá hú
tuò hú
lǔ hú
xī hú
shā hú
piáo hú
shā hú
tāng hú
zhēn hú
quán hú
yè hú
láng hú
bó hú
xié hú
tóng hú
yān hú
xiàn hú
zhí hú
chán hú
xiāo hú
jīn hú
xuán hú
liào hú
guān hú
niào hú
jiǔ hú
kāi hú
fāng hú
huán hú
biàn hú
⒈ 一种盛液体的大腹容器。
引宋赵彦卫《云麓漫钞》卷二：“周又有瓠壶，形长一尺二寸六分，濶五寸，口径一寸，两鼻有提梁，取便於用。”
⒉ 喻虚有其表。
引《三国志·蜀志·张裔传》：“张府君如瓠壶，外虽泽而内实麤。”
晋葛洪《抱朴子·疾谬》：“然率皆皮肤狡泽，而怀空抱虚，有似蜀人瓠壶之喻，胸中无一纸之诵，所识不过酒炙之事。”
瓠hù（名）一年生草本植物；爬蔓；夏开白花；果实长圆形；嫩时可吃。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。