lǔ hú
shā hú
jiāo hú
hù hú
tóu hú
huán hú
jiāng hú
chán hú
qiè hú
quán hú
tóng hú
liào hú
bīng hú
niào hú
jīn hú
tǔ hú
zhēng hú
xiǎo hú
fēng hú
tí hú
láng hú
dān hú
nuǎn hú
zhí hú
shuǐ hú
shào hú
yóu hú
tuò hú
xiàn hú
shí hú
qīng hú
gōng hú
bì hú
shā hú
guān hú
chéng hú
biàn hú
qín hú
jiǔ hú
biǎn hú
lǔ hú
pēn hú
lòu hú
xuán hú
xī hú
yān hú
páo hú
fāng hú
jiàn hú
yù hú
xíng hú
tāng hú
péng hú
pèng hú
bó hú
yè hú
tóng hú
xié hú
xiāo hú
zhēn hú
yī hú
piáo hú
gōng hú
kāi hú
nì hú
chá hú
kǒng hú
bǎi hú
cán hú
⒈ 旧时一种小口巨腹的吐痰器皿。
引《西京杂记》卷六：“魏襄王冢……牀上有玉唾壶一枚。”
北魏郦道元《水经注·漾水》：“絶壁峭峙，孤险云高，望之形若覆唾壶，高二十餘里。”
宋王谠《唐语林·补遗四》：“武帝（汉武帝 ）以孔安国为侍中，以其儒者，特许掌御唾壶，朝廷荣之。”
小口阔腹的盛痰器皿。
唾tuò(1)（名）本义：唾液。(2)（动）用力吐唾沫。(3)（动）吐唾沫表示鄙视：～弃。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。