quē luò
quē zhèng
quē lòu
quē juàn
quē lǐ
quē zhái
quē jǐng
quē guān
quē tíng
què báo
quē lòu
què wù
quē wéi
quē jiǎn
quē gǒng
què fèi
què xià
quē shǎo
quē jué
quē jiǎn
quē shì
què huài
què miù
què kǒu
quē yuán
què mén
quē yuè
quē ěr
quē é
quē fá
quē lüè
què dài
què shī
quē dù
què tíng
quē yān
quē yì
quē yà
quē diǎn
què bù
quē wàng
què bài
quē yì
quē xiàn
quē kuī
quē dǎng
quē chē
quē shǐ
quē wèi
quē wáng
quē dí
què cán
què sǒng
quē wén
quē wù
quē yí
què rán
quē rú
què yè
quē xíng
quē jiǎo
què duǎn
quē shí
quē yì
què yí
pí fá
zào fá
guǎ fá
zǔ fá
jiǒng fá
kōng fá
qìng fá
quē fá
sōng fá
jì fá
chuǎn fá
léi fá
jiě fá
dān fá
shuāi fá
jué fá
kuì fá
juàn fá
píng fá
hán fá
bìng fá
pín fá
jiù fá
jiǎn fá
dān fá
qū fá
kùn fá
xiāo fá
gào fá
ráo fá
tuí fá
qiàn fá
bù fá
qiān fá
duǎn fá
xū fá
biǎn fá
qū fá
chéng fá
jī fá
lèi fá
bà fá
tuí fá
sān fá
jù fá
chù fá
dào fá
kě fá
jiān fá
quē fá
jiǎn fá
qióng fá
láo fá
lóu fá
xiāo fá
shé fá
⒈ 缺乏。
引唐韩愈《潮州谢孔大夫状》：“以州小俸薄，虑有闕乏，每月别给钱五十千。”
《元史·世祖纪七》：“癸巳， 西京饥，发粟一万石賑之，仍諭阿合马广贮积，以备闕乏。”
章炳麟《訄书·定版籍》：“农夫占田寡，而为佣耕。其收租税，亩钱三千以上。有闕乏，即束缚诣吏，榜笞与逋赋等。”
缺少、不足。
1. 古代用作“缺”字。空缺：尚付阙阙。有怀疑的事情暂时不下断语，留待查考：阙疑。
2. 过错：阙失。
3. 姓。
乏读音：fá乏fá(1)（动）缺少：～趣。(2)（形）疲倦：疲～。