què huài
quē wàng
quē shǎo
quē yì
quē shì
quē shí
quē jiǎn
quē wù
quē jué
quē xiàn
quē zhái
què tíng
quē yí
quē wèi
què kǒu
quē zhèng
quē ěr
quē fá
què cán
quē lòu
quē lüè
quē chē
quē dí
què bù
què duǎn
quē kuī
quē jiǎn
quē xíng
quē tíng
quē wáng
quē yuè
quē gǒng
què yí
quē yà
què sǒng
què fèi
quē lǐ
quē rú
quē lòu
què shī
quē wéi
quē yì
què bài
què báo
quē yì
quē yān
quē é
quē yuán
quē diǎn
quē shǐ
quē juàn
quē luò
què wù
quē jiǎo
quē jǐng
què yè
quē dù
què mén
què rán
què dài
quē guān
quē wén
què miù
què xià
quē dǎng
hòu tíng
gōng tíng
míng tíng
quē tíng
tiān tíng
pèi tíng
yú tíng
jī tíng
mén tíng
cháo tíng
diàn tíng
tóng tíng
jìng tíng
shū tíng
wáng tíng
guǐ tíng
lǔ tíng
dì tíng
jìn tíng
shū tíng
jì tíng
biān tíng
jìng tíng
dà tíng
běi tíng
jǐng tíng
jiào tíng
fǔ tíng
bān tíng
quán tíng
yíng tíng
mò tíng
yè tíng
miào tíng
⒈ 亦作“闕庭”。
⒉ 楼阙庭院。
引《逸周书·月令》：“涂闕庭门閭，筑囹圄，此所以助天地之闭藏也。”
⒊ 朝廷。亦借指京城。
引《史记·秦始皇本纪》：“将閭曰：‘闕廷之礼，吾未尝敢不从宾赞也。’”
《后汉书·伏隆传》：“臣隆得生到闕廷，受诛有司，此其大愿。”
《周书·明帝纪》：“非有呼召，各按部自守，不得輒奔赴闕庭。”
宋王安石《上仁宗皇帝言事书》：“臣愚不肖，蒙恩备使一路，今又蒙恩召还闕廷，有所任属，而当以使事归报陛下。”
明张居正《请给勘合疏》：“念臣谬膺重託，顶戴鸿恩，虽身远闕庭，而国家之事有不能一刻暂忘於心者。”
清梅曾亮《上方尚书书》：“曹州、长垣诸贼，敢以狐鼠啸聚，潜行突发，輒轻入重地，惊犯闕庭。”
林纾《出都与某侍御书》：“某等浩然南归，再瞻闕廷，未卜何日。”
⒋ 两眉之间。
引《海龙王经·总持身品》：“制乱意眉间闕庭也。”
唐玄应《一切经音义》卷五：“闕庭，眉閒也。 《释名》云：闕在门两傍，中闕然为道，今眉像之。”
1. 古代用作“缺”字。空缺：尚付阙阙。有怀疑的事情暂时不下断语，留待查考：阙疑。
2. 过错：阙失。
3. 姓。
廷读音：tíng廷tíng（名）朝廷。