jiǎ bù
jiǎ chì
jiǎ cháng
jiǎ sī
jiǎ kè
jiǎ tóng
jiǎ tiě
jiǎ wǔ
jiǎ quán
jiǎ gé
jiǎ xìng
jiǎ zhàng
jiǎ wǔ
jiǎ tiē
jiǎ wài
jiǎ lǚ
jiǎ cì
jiǎ chē
jiǎ dǎn
jiǎ fù
jiǎ guǐ
jiǎ yú
jiǎ jiàng
jiǎ zhá
jiǎ fēn
jiǎ yú
jiǎ shì
jiǎ cuò
jiǎ chāi
jiǎ zuò
jiǎ dài
jiǎ mí
jiǎ děng
jiǎ lìng
jiǎ tú
jiǎ shè
jiǎ tuō
jiǎ bīng
jiǎ yè
jiǎ zhèng
jiǎ lì
jiǎ zhàng
jiǎ chuáng
jiǎ dì
jiǎ zhàng
jiǎ zhòu
jiǎ yè
jiǎ mǎ
jiǎ bīng
jiǎ bǎng
jiǎ kù
jiǎ huò
jiǎ qí
jiǎ tóu
jiǎ chóng
jiǎ wán
jiǎ chuáng
jiǎ gēng
jiǎ wén
jiǎ jì
jiǎ sū
jiǎ nǔ
jiǎ hù
jiǎ jiān
jiǎ shì
jiǎ guǎn
jiǎ zhuì
jiǎ zhái
jiǎ xiāng
jiǎ gǔ
jiǎ bǎn
jiǎ shuò
jiǎ guān
jiǎ wàn
jiǎ fāng
jiǎ dì
jiǎ liú
jiǎ zǐ
jiǎ zú
jiǎ qiào
jiǎ zhǎng
jiǎ fù
jiǎ dùn
jiǎ rì
jiǎ rèn
jiǎ zú
jiǎ lì
jiǎ chǎn
jiǎ xiè
jiǎ kǎi
jiǎ mǐ
jiǎ dùn
jiǎ yǐ
jiǎ chè
jiǎ shǒu
jiǎ dǐ
jiǎ kē
jiǎ mén
jiǎ yī
jiǎ jǐ
jiǎ zǐ
jiǎ zhā
jiǎ shū
jiǎ shì
jiǎ běn
jiǎ chì
jiǎ chóng
jiǎ qiào
jiǎ yì
shǒu bǎng
shǔ bǎng
xuán bǎng
yī bǎng
běi bǎng
yín bǎng
yù bǎng
xiā bǎng
mén bǎng
qiāo bǎng
bái bǎng
qí bǎng
ruǐ bǎng
tōng bǎng
jiě bǎng
hóng bǎng
tóng bǎng
táng bǎng
yāng bǎng
mù bǎng
jiǎ bǎng
yù bǎng
wú bǎng
diào bǎng
qiū bǎng
zhāng bǎng
wén bǎng
zhāi bǎng
yǐ bǎng
bān bǎng
jiē bǎng
liǎng bǎng
diàn bǎng
zuǒ bǎng
huáng bǎng
luò bǎng
biāo bǎng
jiǔ bǎng
fàng bǎng
xiāng bǎng
zhōng bǎng
tí bǎng
hǔ bǎng
qíng bǎng
fù bǎng
lǚ bǎng
gāo bǎng
chī bǎng
dēng bǎng
yú bǎng
mǎi bǎng
bēi bǎng
sàng bǎng
duǎn bǎng
qíng bǎng
bó bǎng
shī bǎng
shí bǎng
jīn bǎng
lòu bǎng
biāo bǎng
biǎn bǎng
zhào bǎng
xuè bǎng
gē bǎng
bèi bǎng
bēi bǎng
bǎn bǎng
pái bǎng
ēn bǎng
tián bǎng
fā bǎng
téng bǎng
huáng bǎng
tiě bǎng
cān bǎng
chūn bǎng
guà bǎng
chū bǎng
lóng bǎng
míng bǎng
zhǎng bǎng
⒈ 元明以来称进士为甲榜。
引元武汉臣《玉壶春》第一折：“甲榜争先，独占文场选。”
明魏万《三报恩·嘱女》：“家乘阀閲，世业诗书，曾捷乡闈，未登甲榜。”
清赵翼《陔馀丛考·甲榜乙榜》：“今世谓进士为甲榜，以其曾经殿试，列名于一二三甲也。”
⒉ 指中进士的人。
引清蒲松龄《聊斋志异·郭安》：“此等明决，皆是甲榜所为，他途不能也。”
明清称进士为「甲榜」。
甲jiǎ(1)（名）天干的第一位。参看〔干支〕。(2)（动）居第一位：～等｜桂林山水～天下。(3)（名）（Jiǎ）姓。甲jiǎ(1)（名）爬行动物和节肢动物身上的硬壳：龟～。(2)（名）手指和脚趾上的角质硬壳：指～。(3)（名）围在人体或物体外面起保护作用的装备；用金属、皮革等制成：盔～｜装～车。甲jiǎ（名）旧时的一种户口编制；参看〔保甲〕。
榜读音：bǎng[ bǎng ]1. 张贴出来的文告或名单：榜帖（官府的公告）。红榜。张榜。光荣榜。榜文。发榜。榜眼（科举时代称殿试考取一甲第二名的人）。榜书（原指写在宫阙门额上的大字，后泛指招牌一类的大型字）。