bì jù
xū jù
jué jù
jiā jù
jié jù
pò jù
chū jù
jié jù
sǐ jù
miào jù
guǎn jù
huó jù
chán jù
bǐ jù
chéng jù
shǔ jù
dǎo jù
cháng jù
shēn jù
jiǎn jù
cóng jù
lì jù
fèi jù
cí jù
mì jù
lì jù
zhǔ jù
liàn jù
jǐn jù
lú jù
jǐng jù
yǔ jù
lè jù
pín jù
dié jù
jiǒng jù
lěi jù
dān jù
pián jù
tí jù
xǐ jù
zì jù
shēn jù
wén jù
jì jù
chuí jù
zhī jù
yùn jù
jué jù
gé jù
jù jù
pái jù
zhāi jù
bài jù
zào jù
duì jù
qīng jù
sǎn jù
niù jù
lòu jù
pái jù
lián jù
diǎn jù
yǐn jù
yāo jù
chèn jù
chǐ jù
háo jù
zhuì jù
dōu jù
jí jù
wú jù
ǒu jù
zhuó jù
liú jù
qiāo jù
xiǎn jù
wěi jù
jùn jù
zhú jù
fā jù
dǔ jù
huán jù
lì jù
jiā jù
de jù
zhuō jù
shěng jù
jí jù
bìng jù
fēi jù
shǎng jù
yuān jù
jié jù
yǎ jù
xún jù
zhòng jù
dié jù
biāo jù
jié jù
zú jù
yú jù
lián jù
sāo jù
kè jù
guò jù
duàn jù
yì jù
cuàn jù
xuě jù
fēn jù
màn jù
xī jù
yīn jù
liàn jù
piàn jù
cí jù
sōu jù
rǒng jù
yǔ jù
zhuǎn jù
qǐ jù
shé jù
sì jù
yán jù
lěng jù
duǎn jù
jū jù
bǐ jù
zhāng jù
míng jù
xié jù
dàn jù
piān jù
xiǎo jù
xióng jù
quán jù
suǒ jù
zǐ jù
dé jù
de jù
(好工具.)俳句páijù
(1) 以十七个音为一首的一种日本短诗
英a kind of short Japanese poem consisting of seventeen characters⒈ 对偶的诗句。
引清周亮工《书影》卷二：“徐巨源曰：‘…… 苏李 、十九首，变为黄初建安，为选体，流为齐梁俳句，又变至唐近体，而古诗尽亡。’”
⒉ 日本的一种短诗，以三句十七音为一首，首句五音，次句七音，末句五音。
引郑振铎《蝴蝶的文学》：“在日本的俳句里，蝴蝶也成了他们所喜咏的东西。”
艾芜《地貌的青春》：“脑海中涌起了诗意画意的涟漪，也就自然地记起日本诗人的俳句和短歌。”
日本短诗，以五、七、五共三句十七音组成。原为俳谐之连歌的初句，称为「发句」。芭蕉以后成为独立的表现形态，至明治时代正冈子规改称为「俳句」。句中常出现季节性的用语，如：「古池や蛙とびこむ水の音」（松尾芭蕉作）。
俳pái（名）古代的一种滑稽戏；也指演这种戏的人：～优。（形）〈文〉滑稽；诙谐：～优。（形）〈文〉滑稽；诙谐
句读音：jù,gōu[ jù ]1. 由词组成的能表示出一个完整意思的话：句子。句法。
2. 〔句读（dòu）〕古代称文词停顿的地方为“句”或“读”。
3. 量词，用于语言：三句话不离本行（háng）。