zá hú
màn hú
diāo hú
qiāng hú
qiū hú
má hú
rán hú
lín hú
diāo hú
bá hú
chán hú
lú hú
gāo hú
ào hú
jiàn hú
pān hú
zǐ hú
pō hú
ān hú
zhōng hú
zhuì hú
jī hú
chái hú
láng hú
èr hú
mí hú
yuǎn hú
féi hú
fēng hú
shāng hú
mó hú
zuó hú
gǔ hú
qǐ hú
hán hú
bǎn hú
hú hú
jiǎ hú
xuán hú
fén hú
jiǔ hú
hé hú
lán hú
diāo hú
fēng hú
sān hú
yún hú
nì hú
shān hú
hán hú
dà hú
xuán hú
jiāo hú
chuí hú
dǐng hú
yē hú
kuài hú
dōng hú
chóu hú
jié hú
hán hú
bào hú
shì hú
xùn hú
zī hú
xī hú
màn hú
tí hú
sì hú
lóng hú
wǔ hú
jīng hú
màn hú
lǐng hú
zhū hú
即獑胡。兽名。猿属。
《史记·司马相如列传》：“螹胡豰蛫，栖息乎其间。” 裴駰集解引徐广曰：“螹，音在廉反，似猨黑身。” 司马贞索隐：“ 张揖曰：‘獑胡似獼猴，头上有髦，腰以后黑。’……又《説文》云，獑胡黑身，白腰若带，手有长白毛，似握板也。”《汉书·司马相如传上》、《文选·司马相如＜上林赋＞》均作“獑胡”。参见“ 獑胡 ”。
猿属。
1. 〔螹离〕古书上说的一种水里的动物。
胡读音：hú胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。