tài pú
tài qīng
tài zhóu
tài hòu
tài guān
tài shī
tài diǎ
tài dì
tài jiē
tài pó
tài kāng
tài shèn
tài rèn
tài cù
tài háng
tài wèi
tài huáng
tài jiàn
tài mò
tài shǐ
tài kōng
tài shàng
tài shāng
tài yuè
tài zǐ
tài bàn
tài pín
tài yé
tài hào
tài jiān
tài zhù
tài tai
tài hú
tài shǒu
tài yǐ
tài méng
tài zǎi
tài zōng
tài yì
tài zhāng
tài miào
tài hào
tài chū
tài xī
tài mèi
tài fù
tài yì
tài tán
tài dì
tài zūn
tài hào
tài yī
tài pú
tài ē
tài bǎo
tài gōng
tài xuán
tài yuán
tài jūn
tài guò
tài xī
tài yīn
tài zǔ
tài lè
tài zhǔ
tài hé
tài yáng
tài shǐ
tài jí
tài gǔ
tài chòng
tài qǐn
tài yè
tài chǐ
tài píng
tài yīn
tài hào
tài shān
tài shè
tài suì
tài bǔ
tài sūn
tài jiǎ
tài xū
tài róng
tài fù
tài gōng
tài fēi
tài yáng
tài pǔ
tài hào
tài hé
tài mǔ
tài cháng
tài gēng
tài xī
tài huá
tài láo
tài cāng
tài zhǐ
tài shì
tài sì
tài wú
yán ā
bèi ā
bǎo ā
céng ā
shān ē
jiāo ā
yáng ē
yíng ā
ān ā
mén ā
bù ē
pán ā
kāi hē
qǔ ā
zhōu ā
chéng ā
dōng ā
jiǔ ā
tài ē
zhōng ā
dǎng ā
sī ā
lí ā
qiū ā
wéi ā
dū ā
tài ē
chuí ā
nóng ā
chóng ē
juàn ā
piān ā
róng ā
dà ā
zēng ā
jiàn ā
xiān ā
zī ā
qīng ā
lóng ā
sì ā
qiū ā
yīn ā
tiān ā
líng ā
líng ā
lín ā
qiān ā
⒈ 古宝剑名。相传为春秋时欧冶子、干将所铸。
引《战国策·韩策一》：“韩卒之剑戟……龙渊、太阿，皆陆断马牛，水击鵠雁，当敌即斩坚。”
《文选·李斯＜上书秦始皇＞》：“垂明月之珠，服太阿之剑。”
李善注：“《越絶书》曰：楚王召欧冶子、干将作铁劒二枚，二曰太阿。”
唐卢照邻《五悲》：“何异夫操太阿以烹小鲜。”
明沉采《千金记·会宴》：“太阿初出匣，光射斗牛寒。”
⒉ 指商伊尹。因其辅太甲为阿衡，故称。 汉王莽以甄丰为太阿右拂，即取伊尹事。见《汉书·王莽传中》。
引《文选·潘岳＜杨荆州诔＞》：“周赖尚父，殷凭太阿。”
李善注：“太阿，阿衡，谓伊尹也。”
⒊ 喻权柄。
引《明史·阉党传序》：“凶竖乘其沸溃，盗弄太阿。”
清黄遵宪《纪事》诗：“太阿一到手，其效可计日。”
吴国干将所铸的宝剑。《史记．卷六九．苏秦传》：「韩卒之剑戟皆出于冥山，棠谿，墨阳，合赙，邓师，宛冯，龙渊，太阿，皆陆断牛马。」秦．李斯〈谏逐客书〉：「今陛下致昆山之玉，有随和之宝，垂明月之珠，服太阿之剑，乘纤离之马，建翠凤之旗，树灵鼍之鼓。」也作「泰阿」。
太tài(1)（形）高；大：～湖｜～庙。(2)（形）极；最：～阳。(3)（形）身份最高或辈份更高的：～师。(4)（副）表示程度过分：汤～热；烫嘴。(5)（副）表示程度极高用于赞叹：这方案～好了。(6)（副）很；用于否定：不～好。(7)（Tài）姓。
阿读音：ā,ē[ ē ]1. 迎合，偏袒：阿附。阿其所好。阿谀逢迎。
2. 凹曲处：山阿。