huài chāo
huài liè
huài hù
huài cù
huài tǔ
huài zuò
huài tuí
huài bài
huài huà
huài sè
huài zì
huài líng
huài luàn
huài chè
huài mìng
huài gēn
huài bìng
huài liào
huài làn
huài zhàng
huài qián
huài xióng
huài jué
huài jié
huài tuí
huài sǐ
huài miè
huài sàn
huài jū
huài shuǐ
huài dàn
huài mù
huài yě
huài fù
huài rén
huài chuǎn
huài bāo
huài jǔ
huài shì
huài fèi
huài chu
huài yā
huài chén
bīn miè
tǎo miè
fán miè
mó miè
fù miè
zú miè
jiù miè
pēng miè
cù miè
zhū miè
xiǔ miè
fèi miè
lù miè
yān miè
juān miè
wáng miè
huài miè
xī miè
tì miè
mí miè
yí miè
guī miè
qǐn miè
yǔn miè
fén miè
rù miè
kuì miè
màn miè
àn miè
wéi miè
dǎ miè
qiān miè
huàn miè
xuē miè
chǎn miè
gé miè
xiāo miè
jiǎo miè
xī miè
xī miè
chú miè
huàn miè
méng miè
kè miè
jiǎn miè
diàn miè
qī miè
mái miè
qīng miè
mí miè
wù miè
jué miè
huǐ miè
wū miè
cán miè
jiān miè
jìn miè
huì miè
tú miè
chǎn miè
jī miè
xiàn miè
niè miè
è miè
zéi miè
tì miè
zuó miè
lè miè
huàn miè
jì miè
zhǎn miè
pò miè
sào miè
bào miè
yǎn miè
jiāo miè
wú miè
qǐ miè
huǐ miè
xiāo miè
sī miè
yù miè
kān miè
jì miè
qù miè
tián miè
āi miè
fǔ miè
jiān miè
qīn miè
fáng miè
yì miè
kū miè
chú miè
jiàn miè
shí miè
diāo miè
mǐn miè
duàn miè
qiāng miè
mó miè
shēng miè
sǐ miè
gōng miè
míng miè
bō miè
xiāo miè
liè miè
dàng miè
huī miè
pú miè
mó miè
shēng miè
yǔn miè
míng miè
cuī miè
lún miè
jué miè
wū miè
biàn miè
sǎo miè
qín miè
pū miè
shì miè
yān miè
sàn miè
chéng miè
⒈ 毁灭；磨灭。
引唐王昌龄《诸官游招隐寺》诗：“金色身坏灭，真如性无主。”
唐白居易《华严经社石记》：“吾闻一毛之施，一饭之供，终不坏灭。”
1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。
灭读音：miè灭miè(1)（动）熄灭：火～了｜灯～了。(2)（动）使熄灭：～灯｜沙土可以～火。(3)（动）淹没：～顶。(4)（动）消灭；灭亡：自生自～｜物质～。(5)（动）使不存在；使消灭：～蝇｜长自己志气；～敌人威风。