nìng zhī
nìng mèi
nìng chén
nìng yán
nìng shé
nìng yù
nìng huò
nìng yú
nìng gěi
nìng āi
nìng fó
nìng shǐ
nìng kǒu
nìng chǎn
nìng sòng
nìng shuō
nìng qiǎo
nìng mín
nìng dào
nìng huá
nìng sè
nìng róu
nìng lù
nìng xiào
nìng xiǎn
nìng xìng
nìng biàn
nìng duì
nìng xié
nìng chǎn
nìng tuì
nìng è
nìng huì
nìng rén
shēng fó
páng fó
zhuāng fó
shén fó
bào fó
de fó
hòu fó
niàn fó
yù fó
dǎn fó
pì fó
bài fó
dào fó
gòng fó
zàn fó
fǎng fú
ní fó
mù fó
hé fó
fān fó
guàn fó
guān fó
lǎo fó
xué fó
rào fó
shè fó
qiān fó
sòng fó
huó fó
gǔ fó
qī fó
nìng fó
chéng fó
yī fó
yù fó
dǐng fó
zhuǎn fó
xīn fó
xiù fó
qǐ fó
shuì fó
bài fó
⒈ 谄媚佛；讨好于佛。后以为迷信佛教之称。
引《晋书·何充传》：“郗愔及弟曇奉天师道，而充与弟準崇信释氏， 谢万讥之云：‘二郗諂於道，二何佞於佛。’”
郁达夫《迟桂花》：“城里的某巨公，的确是一位佞佛的先锋。”
讥人盲目奉佛以求福。
佞nìng(1)（形）能说会道；惯于用花言巧语谄媚人：～臣｜～人。(2)（形）有才智：不～。
佛读音：fó,fú,bì,bó[ fó ]1. 梵语“佛陀”，是对佛教创始人释迦牟尼的简称，亦是佛教徒对修行圆满的人的称呼：佛爷。佛像。借花献佛。
2. 指“佛教”（世界主要宗教之一）：佛家。佛寺。佛老。佛经。佛龛。佛事（佛教徒诵经、祈祷及供奉佛像等活动）。