zàn sòng
zàn xǔ
zàn fàn
zàn cí
zàn fú
zàn měi
zàn bì
zàn xīng
zàn yǔ
zàn cí
zàn chàng
zàn yòu
zàn gài
zàn cǎi
zàn èr
zàn cè
zàn chéng
zàn yú
zàn dú
zàn míng
zàn wèi
zàn shǎng
zàn hā
zàn kě
zàn shuǐ
zàn yáng
zàn hé
zàn ráng
zàn píng
zàn hē
zàn yù
zàn yáng
zàn suí
zàn móu
zàn gōng
zàn liǎn
zàn xiāng
zàn qìng
zàn lùn
zàn pèi
zàn huà
zàn zàn
zàn jī
zàn pǔ
zàn chēng
zàn fǔ
zàn chá
zàn zhù
zàn dào
zàn yáng
zàn shuō
zàn tàn
zàn guān
zàn fó
zàn jì
zàn bài
zàn bài
zàn tóng
zàn dào
zàn gē
zàn zuǒ
zàn lù
zàn guǐ
zàn jué
ní fó
xiù fó
niàn fó
de fó
chéng fó
xué fó
guàn fó
mù fó
rào fó
páng fó
yù fó
zàn fó
sòng fó
gǔ fó
bài fó
gòng fó
fān fó
nìng fó
zhuāng fó
qiān fó
hòu fó
qǐ fó
fǎng fú
bào fó
lǎo fó
xīn fó
shén fó
huó fó
guān fó
pì fó
qī fó
yù fó
bài fó
hé fó
shēng fó
dào fó
zhuǎn fó
shè fó
shuì fó
dǐng fó
yī fó
dǎn fó
⒈ 讽诵佛经；赞颂佛法。
引宋高承《事物纪原·道释科教·赞呗》：“《僧史略》曰：讚唄原始，按《十诵律》中俱胝耳作三契声，以讚佛。”
赞zàn(1)（动）帮助：～助。(2)（动）称赞：～许。(3)（名）旧时的一种文体；内容是称赞人物的：像～。
佛读音：fó,fú,bì,bó[ fó ]1. 梵语“佛陀”，是对佛教创始人释迦牟尼的简称，亦是佛教徒对修行圆满的人的称呼：佛爷。佛像。借花献佛。
2. 指“佛教”（世界主要宗教之一）：佛家。佛寺。佛老。佛经。佛龛。佛事（佛教徒诵经、祈祷及供奉佛像等活动）。