shào jiàn
shén jiàn
jī jiàn
tǒng jiàn
huà jiàn
lù jiàn
zhōng jiàn
yuè jiàn
xián jiàn
liú jiàn
èr jiàn
xiǎng jiàn
nì jiàn
kān jiàn
chì jiàn
fēi jiàn
qiú jiàn
lòu jiàn
chuán jiàn
zhāo jiàn
gēng jiàn
lìng jiàn
yín jiàn
yī jiàn
dú jiàn
fā jiàn
bǎi jiàn
yǔ jiàn
nǔ jiàn
zhú jiàn
bào jiàn
guà jiàn
shōu jiàn
měi jiàn
pī jiàn
hú jiàn
guǐ jiàn
huǒ jiàn
cóng jiàn
chī jiàn
xīng jiàn
niǎo jiàn
jīn jiàn
shè jiàn
dāo jiàn
lì jiàn
xián jiàn
jí jiàn
shí jiàn
bǐ jiàn
fàng jiàn
fú jiàn
lián jiàn
huò jiàn
nèn jiàn
líng jiàn
huǎn jiàn
qì jiàn
gǔ jiàn
liǔ jiàn
ěr jiàn
lěng jiàn
xìn jiàn
shé jiàn
àn jiàn
shuǐ jiàn
xiū jiàn
hú jiàn
qiū jiàn
dōng jiàn
chūn jiàn
xiǎo jiàn
xiū jiàn
míng jiàn
yí jiàn
hāo jiàn
duān jiàn
yù jiàn
wǔ jiàn
biān jiàn
chán jiàn
yún jiàn
⒈ 用骨或木做箭头的箭。箭头有孔，发射时能发出响声，故又称响箭。
引《资治通鉴·宋顺帝昇明元年》：“左右王天恩曰：‘领军腹大，是佳射堋；一箭便死，后无復射；不如以骲箭射之。’帝乃更以骲箭射，正中其齐。”
胡三省注：“余谓骨鏃亦能害人，况以之射人腹乎！盖当时所谓骲箭者，必非骨鏃。”
明王志坚《表异录·器用》：“骲箭，响箭也。”
《尔雅·释器》“骨鏃不翦羽谓之志” 清郝懿行义疏：“骲箭古用骨，今亦用木，仍曰骲头。”
用骨制成箭头的箭。因将骨镂穴，所以射出时可发出响声，作为信号箭。参见「嚆矢」条。