kuāng chì
kuāng yì
kuāng rén
kuāng guō
kuāng guó
kuāng zhèng
kuāng yáo
kuāng zhèng
kuāng jūn
kuāng shì
kuāng guī
kuāng jiàn
kuāng kùn
kuāng jiù
kuāng jì
kuāng fù
kuāng yán
kuāng zǐ
kuāng miù
kuāng jì
kuāng zhù
kuāng jiù
kuāng è
kuāng bèi
kuāng yuè
kuāng chì
kuāng sòng
kuāng chí
kuāng dǐng
kuāng bà
kuāng shén
kuāng lì
kuāng shì
kuāng wéi
kuāng jū
kuāng zuǒ
kuāng wèi
kuāng zhí
kuāng jiǎo
kuāng zhèn
kuāng dāng
kuāng bì
kuāng rǎng
kuāng gǔ
kuāng shì
kuāng fú
kuāng shí
kuāng suàn
kuāng yè
kuāng fú
kuāng hù
kuāng lì
kuāng yòu
kuāng dǎo
kuāng bì
kuāng dìng
kuāng shān
kuāng hé
kuāng zhì
kuāng yǒng
kuāng yùn
kuāng làng
kuāng jù
kuāng wéi
kuāng níng
kuāng sù
kuāng sú
kuāng jiū
kuāng zàn
kuāng gé
kuāng zhèng
kuāng là
kuāng lǜ
kuāng chì
kuāng zàn
kuāng zhěng
kuāng fù
kuāng xié
kuāng fèng
kuāng fǔ
kuāng yì
kuāng xiāng
kuāng jì
kuāng jiàn
kuāng gǎi
kuāng bì
kuāng yì
kuāng zuò
kuāng wēi
kuāng yù
kuāng chuáng
kuāng ráng
kuāng kuò
kuāng jí
kuāng jiào
kuāng lì
kuāng lǐng
kuāng bǔ
kuāng nán
kuāng lú
kuāng piáo
kuāng xiāng
kuāng guò
qiē jiàn
mì jiàn
sì jiàn
bǐ jiàn
mǐn jiàn
gǔ jiàn
jìn jiàn
zhí jiàn
jí jiàn
sī jiàn
zhāo jiàn
zhì jiàn
zhēn jiàn
zhèng jiàn
kū jiàn
dà jiàn
jiàng jiàn
yán jiàn
zuǒ jiàn
shùn jiàn
sān jiàn
cóng jiàn
shī jiàn
shuō jiàn
cái jiàn
sǐ jiàn
kuī jiàn
yōu jiàn
mù jiàn
jué jiàn
miàn jiàn
liè jiàn
shàn jiàn
jiǎn jiàn
yì jiàn
mò jiàn
chù jiàn
jī jiàn
bì jiàn
fàn jiàn
jié jiàn
shú jiàn
zhēng jiàn
gěi jiàn
shú jiàn
wèn jiàn
xiǎn jiàn
dù jiàn
zhōng jiàn
kuī jiàn
bǐ jiàn
guī jiàn
wēi jiàn
nà jiàn
fú jiàn
chéng jiàn
jiāo jiàn
kuāng jiàn
jù jiàn
kǔ jiàn
wéi jiàn
zhōng jiàn
quàn jiàn
bīng jiàn
wǔ jiàn
qiáng jiàn
jī jiàn
bǐ jiàn
fēng jiàn
lùn jiàn
nì jiàn
chén jiàn
zhèng jiàn
èr jiàn
jù jiàn
zhǐ jiàn
xiàn jiàn
zhòu jiàn
hē jiàn
fěng jiàn
⒈ 匡正谏诤。
引《史记·儒林传·伏生》：“﹝儿宽﹞在三公位，以和良承意从容得久，然无有所匡諫。”
南朝梁刘勰《文心雕龙·明诗》：“汉初四言， 韦孟首唱，匡諫之义，继轨周人。”
《资治通鉴·齐明帝建武二年》：“羣臣罢朝之后， 聪恆陪侍帷幄，言兼昼夜，时政得失，动輒匡諫。”
《明史·儒林传二·邓以赞》：“万历初，座主张居正枋国政， 以讚时有匡諫， 居正弗善也，移疾归。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
谏读音：jiàn谏jiàn（动）旧时称规劝君主、尊长；使之改正错误：从～如流｜进～。