táo zhàn
táo zhī
táo chóng
táo shū
táo jué
táo hóng
táo ǒu
táo jiāng
táo mén
táo yāo
táo bàng
táo sè
táo liè
táo bǎn
táo bǎn
táo ráng
táo xiāo
táo gěng
táo huái
táo è
táo bù
táo lái
táo lǐ
táo dù
táo gēn
táo qī
táo yuè
táo shuǐ
táo què
táo zhàng
táo dù
táo yǔ
táo làng
táo zi
táo gē
táo shí
táo zhū
táo jí
táo hé
táo nú
táo guān
táo dān
táo yuán
táo sāi
táo shěn
táo huā
táo shén
táo dōu
táo hóng
táo lín
táo sāi
táo yìn
táo fú
táo diàn
táo yè
táo shòu
táo hú
táo liǎn
táo mǎo
táo rén
táo jiāo
táo zū
táo rén
táo zhú
táo shēng
táo yì
táo bǐ
táo jìng
táo jí
táo huá
táo kāng
táo rén
zǎo rén
xiū rén
cí rén
zéi rén
dà rén
guā rén
chéng rén
lǎn rén
shēng rén
dūn rén
huáng rén
chù rén
lián rén
mài rén
mǐn rén
qiān rén
kuān rén
huáng rén
guī rén
hé rén
wēn rén
guǒ rén
jī rén
sān rén
zhàng rén
zhì rén
hóng rén
róu rén
tóng rén
yǐ rén
ān rén
chún rén
yǎng rén
bó rén
shā rén
xìng rén
lǚ rén
chuí rén
xián rén
yǎn rén
dǔ rén
dǎo rén
bù rén
lóng rén
méi rén
huái rén
sōng rén
chún rén
tóng rén
fǔ rén
qīn rén
bái rén
zhì rén
dāng rén
dài rén
má rén
tǐ rén
pān rén
lì rén
⒈ 桃核里的仁儿。可制食品，可入中药。 宋苏轼《仇池笔记·王翊梦鹿剖桃核而得雄黄》：“一日，有村妇林中见一桃过熟而絶大，独在木杪，乃取而食之。
引翊适见，大惊。妇人食已，弃其核， 翊取而剖之，得雄黄一块如桃仁。”
明李时珍《本草纲目·果一·桃》：“桃仁行血，宜连皮尖生用。”
清富察敦崇《燕京岁时记·腊八粥》：“外用染红桃仁、杏仁、瓜子……以作点染。”
胡桃科植物果实的核仁。呈淡褐色，外表有不整齐的凹沟，含丰富脂质，是一般大众所爱吃的干果。
桃táo(1)（名）桃树。(2)（名）桃儿；这种植物的果实。(3)（名）桃儿；形状像桃儿的东西。(4)（名）指核桃。
仁读音：rén[ rén ]1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。