mù hù
mù dīng
mù mǎ
mù dú
mù guī
mù gōng
mù nú
mù mí
mù qí
mù shī
mù cuì
mù ér
mù shǒu
mù xiào
mù cháng
mù shù
mù niú
mù mín
mù sī
mù zhǔ
mù bó
mù dí
mù tóng
mù zǎi
mù qún
mù rén
mù suǒ
mù chú
mù yuàn
mù yú
mù shì
mù shēn
mù dī
mù yě
mù fù
mù cáo
mù bāo
mù lìng
mù cǎo
mù gē
mù zì
mù xīn
mù shī
mù tián
mù yáng
mù yè
mù fū
mù dì
mù dào
mù chǎng
mù chǎng
mù qún
mù fàng
mù xiāng
mù yǎng
mù qū
mù gōng
mù quǎn
mù yǔ
mù shù
mù zhèng
mù jiān
mù sù
mù zǐ
mù xù
sì sī
pàn sī
wēi sī
xiá sī
tōng sī
tuán sī
dà sī
mì sī
gǔn sī
niè sī
fǎ sī
pā si
xiǎo sī
chén sī
wǔ sī
bǎi sī
fēn sī
nán sī
yí sī
jiù sī
shì sī
luán sī
cáo sī
gōng sī
jiā sī
dǐng sī
liú sī
mù sī
yōu sī
yǒu sī
shù sī
qún sī
pù sī
míng sī
quán sī
mén sī
zǐ sī
fǔ sī
xuàn sī
kù sī
dāng sī
jiàn sī
kǔn sī
diǎn sī
yán sī
pái sī
jì sī
liáo sī
xiǎng sī
dǒng sī
cūn sī
dōng sī
jìn sī
gǔ sī
xiàn sī
hòu sī
bān sī
zhuān sī
tǔ sī
jiān sī
zhí sī
zhí sī
zhōng sī
zhǒng sī
chú sī
běn sī
cáo sī
shàng si
líng sī
guān si
máo sī
chūn sī
jú sī
liǎng sī
zhōu sī
shuài sī
àng sī
luó sī
jì sī
gǔ sī
qún sī
fān sī
zhòng sī
yùn sī
yún sī
lǐ sī
gōng sī
jǐng sī
dū sī
yīn sī
jūn sī
tǔ sī
fāng sī
tái sī
běi sī
jiàn sī
⒈ 监督举发。
引《史记·商君列传》：“令民为什伍，而相牧司连坐。”
司马贞索隐：“牧司，谓相纠发也。一家有罪而九家连举发，若不纠举，则十家连坐。”
《史记·酷吏列传》：“置伯格长以牧司姦盗贼。”
⒉ 管民政的地方官。
引《晋书·李重传》：“汉革其弊，斟酌周秦，并建侯守，亦使分土有定，而牧司必各举贤，贡士任之乡议，事合圣典，比踪三代。”
《晋书·地理志下》：“自中原乱离，遗黎南渡，并侨置牧司在广陵。”
司察。
牧mù（动）放牧；畜牧：～草｜～场｜～奴｜～人｜～羊｜～业。
司读音：sī司sī(1)本义：主管。(2)（动）主持、操作。(3)（名）一级机关内一部门。(4)姓。