méng shòu
méng méi
méng téng
méng dùn
méng tóng
méng tóng
méng xué
méng bǎo
méng yòu
méng zhuāng
méng zòu
méng ái
méng yì
méng zhí
méng gài
méng bì
méng shī
méng yuān
méng suō
méng lì
méng luò
méng lòu
méng mò
méng mào
méng bèi
méng gǔ
méng ēn
méng zhì
méng zá
méng shí
méng lóng
méng guǎn
méng shān
méng jiū
méng chén
méng ān
méng yào
méng zhèng
měng zú
méng zǐ
méng chōng
méng qì
méng guì
méng mào
méng qiú
méng sòng
měng gǔ
méng fàn
méng hóng
méng xìng
méng mò
méng róng
méng miè
méng lóng
méng lún
méng yǒng
méng dùn
méng méng
méng bǐ
mēng shì
méng fù
méng sǒu
méng shú
méng mí
méng miè
méng mèi
méng qī
méng shì
méng gōng
méng hàn
méng hǒng
méng yī
měng dǒng
méng qì
méng miǎo
mēng piàn
méng zhì
méng yī
méng fū
méng lóng
méng guì
méng huà
méng méng
méng mào
méng hòng
méng jī
méng jīn
méng gòu
méng yǎn
méng zhào
méng zé
méng xiū
méng méng
mēng rán
méng fá
méng lóng
méng xū
méng yú
méng kuò
méng lóng
méng huì
méng sì
méng yǎng
méng lóng
méng chōng
méng nàn
méng sǒu
méng róng
méng yǔ
méng pí
méng hùn
mēng sōng
měng hàn
méng miàn
méng hòu
méng mù
méng tián
méng gū
méng mì
méng bì
méng qī
méng gǔ
méng mèi
蒙恬Méng Tián
(1) 秦将。始皇时领兵三十万北逐匈奴，修筑万里(好工具.)长城
英Meng Tian人名。（？～西元前220)秦名将，奉始皇之命，率领三十万士兵赴北筑长城，以防御匈奴，始皇崩，二世即位，赵高乃矫诏赐恬自杀。相传毛笔为蒙恬所发明。
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
恬读音：tián恬tián(1)（形）〈书〉安静。(2)（形）〈书〉满不在乎、坦然。