fǔ bǎn
fǔ mù
fǔ bào
fǔ yì
fǔ sàn
fǔ jiù
fǔ xiǔ
fǔ jīng
fǔ rú
fǔ cǎo
fǔ bài
fǔ làn
fǔ shǔ
fǔ tào
fǔ bì
fǔ yōng
fǔ jiǎo
fǔ lòu
fǔ jiǔ
fǔ zhuó
fǔ quán
fǔ cī
fǔ shú
fǔ háo
fǔ huài
fǔ xīn
fǔ xíng
fǔ zì
fǔ làn
fǔ wù
fǔ yīn
fǔ fū
fǔ dù
fǔ cháng
fǔ chòu
fǔ jiè
fǔ yī
fǔ huà
fǔ gǔ
fǔ qì
fǔ chòu
fǔ ròu
fǔ miè
fǔ yú
fǔ huì
fǔ jiàn
fǔ nǚ
fǔ shí
fǔ yǔ
fǔ rén
fǔ tán
fǔ shǐ
fǔ chòu
fǔ shí
fǔ pí
fǔ fàn
fǔ rǔ
fǔ xié
fǔ cái
fǔ è
kù rú
jiàn rú
zhū rú
pǔ rú
hóng rú
xióng rú
sù rú
mào rú
jùn rú
shù rú
sú rú
zhū rú
jiù rú
pì rú
qiǎn rú
bà rú
shèng rú
zōu rú
luó rú
hóng rú
sān rú
lǎo rú
quǎn rú
kuí rú
fǔ rú
hán rú
qǔ rú
yōng rú
jiān rú
hòu rú
míng rú
lǐ rú
pì rú
dà rú
jù rú
yuān rú
chún rú
hóng rú
dào rú
mào rú
mào rú
kēng rú
qú rú
shēng rú
wén rú
bā rú
bǐ rú
pín rú
lǔ rú
wěn rú
guī rú
jù rú
sù rú
wài rú
yú rú
kēng rú
dào rú
hóng rú
suān rú
wěi rú
yú rú
sòng rú
shì rú
yǎ rú
yīng rú
lóu rú
lǐ rú
lòu rú
shuò rú
chún rú
shī rú
qú rú
腐儒fǔrú
(1) 迂腐的儒生，只知读书，不通世事
英pedantic scholar;pedant⒈ 迂腐之儒者。
引《荀子·非相》：“故《易》曰：‘括囊，无咎无誉。’腐儒之谓也。”
《史记·黥布列传》：“上折随何之功，谓何为腐儒，为天下安用腐儒。”
唐杜甫《江汉》诗：“江汉思归客，乾坤一腐儒。”
巴金《沉落》：“我想他每天每天埋在这里面，听着自己的心跳，读着那些死了的腐儒的著作，怎么还能够保持着活人的气息呢？”
思想陈腐不合时宜的儒生。
腐fǔ(1)基本义：（动）腐烂；变坏：（动）腐烂；变坏(2)（名）豆腐：～竹｜～乳。
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。