kēng zé
kēng yě
kēng mēng
kēng hù
kēng fén
kēng huò
kēng jǐng
kēng nóng
kēng háo
kēng rén
kēng piàn
kēng lù
kēng mái
kēng hài
kēng tián
kēng gǔ
kēng zi
kēng mù
kēng jǐng
kēng qiàn
kēng àn
kēng wā
kēng zhào
kēng tàn
kēng shā
kēng kǎn
kēng qiàn
kēng jǐng
kēng jiàng
kēng rú
kēng xiàn
kēng kǎn
kēng gāng
kēng dào
kēng shà
kēng héng
pín rú
mào rú
xióng rú
hóng rú
kù rú
qiǎn rú
hán rú
dà rú
yú rú
wén rú
wěi rú
jù rú
qǔ rú
shèng rú
kēng rú
hóng rú
hòu rú
wěn rú
shù rú
dào rú
yīng rú
mào rú
yuān rú
lǔ rú
lòu rú
guī rú
sòng rú
bà rú
lǐ rú
kēng rú
jùn rú
sú rú
yǎ rú
jiàn rú
qú rú
suān rú
shuò rú
chún rú
kuí rú
mào rú
sān rú
pì rú
bǐ rú
shī rú
bā rú
fǔ rú
chún rú
sù rú
shēng rú
jiù rú
yú rú
hóng rú
pì rú
zōu rú
wài rú
dào rú
zhū rú
yōng rú
zhū rú
luó rú
lǐ rú
qú rú
lǎo rú
sù rú
lóu rú
jiān rú
shì rú
míng rú
pǔ rú
jù rú
hóng rú
quǎn rú
⒈ 秦始皇三十五年，以儒生是古非今，于咸阳坑杀四百六十余人。史称“坑儒”。见《史记·秦始皇本纪》、《李斯列传》。
引汉王充《论衡·死伪》：“秦始皇用李斯之议，燔烧《诗》、《书》，后又坑儒。”
《秦併六国平话》卷上：“始皇无道……坑儒焚书，使天下人民不安。”
清孔尚任《桃花扇·归山》：“无罪而杀，是坑儒根苗。”
⒉ 阬儒：秦始皇三十五年，以儒生是古非今，于咸阳活埋儒生四百六十馀人，史称“阬儒”。
引《汉书·儒林传序》“燔《诗》《书》，杀术士” 唐颜师古注：“今新丰县温汤之处号愍儒乡，温汤西南三里有马谷，谷之西岸有阬，古老相传以为秦阬儒处也。”
《后汉书·申屠传》：“昔战国之世，处士横议，列国之王，至为拥篲先驱，卒有阬儒烧书之祸。”
活埋儒生。
坑kēng(1)（名）（～儿）洼下去的地方。(2)（名）（名）地洞；地道：～道｜矿～。(3)（名）（动）古时指活埋人：～杀｜焚书～儒。(4)（名）（动）坑害：～人。(5)（名）（Kēnɡ）姓。
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。