huī hóng
huī zhuó
huī kuò
huī bàn
huī shū
huī tè
huī dá
huī guài
huī yuǎn
huī wěi
huī guǐ
huī tāi
huī fù
huī chǎn
huī yí
huī tái
huī tái
huī lùn
huī chóng
huī yào
huī xié
huī lóng
huī yuè
huī xuān
huī hán
huī qí
huī sì
huī huō
huī shàn
huī jì
huī zhāng
huī lǎn
huī hóng
huī yào
huī tuò
huī fā
huī kuò
huī bó
huī guǎng
huī màn
huī shū
huī è
huī yì
huī fù
huī yáng
huī dà
huī jué
huī kuò
huī yū
huī zuǎn
huī hóng
huī hóng
huī guō
huī huī
huī xuè
huī dàn
yùn qí
sān qí
bá qí
tè qí
jué qí
yù qí
dòu qí
gāo qí
yùn qí
zhēng qí
gōng qí
chū qí
chěng qí
tàn qí
shén qí
líng qí
huái qí
guài qí
lí qí
qīn qí
qīng qí
quán qí
kuí qí
liù qí
huī qí
rén qí
kuàng qí
méng qí
xuàn qí
fāng qí
hài qí
gōu qí
chéng qí
chù qí
shè qí
yú qí
guī qí
xī qí
dào qí
gān qí
qíng qí
tàn qí
mì qí
tāo qí
jué qí
zhèng qí
huī qí
hào qí
xiù qí
yīng qí
kè qí
yī qí
jīng qí
xī qí
xuàn qí
yì qí
kuā qí
chuán qí
shù jī
yǒu jī
diào qí
sōu qí
wò qí
zǐ qí
liè qí
fēng qí
fù qí
cāo qí
bó qí
qiāo qí
diān qí
yáo qí
jīn qí
wěi qí
chāo qí
jīng qí
yà qí
wěi qí
mǐ qí
qū qí
guī qí
duō qí
diào qí
piān qí
chēng qí
zhú qí
juè qí
jū qí
yào qí
tǔ qí
fēi qí
jiǎ qí
xīn qí
jīng qí
qióng qí
zhēn qí
liè qí
gōng qí
guǐ qí
chěng qí
xióng qí
zào qí
zì qí
jué qí
恢奇huīqí
(1) 杰出;不平常
hAo86.英outstanding⒈ 恢廓奇诡。
引《史记·平津侯主父列传》：“弘为人恢奇多闻，常称以为人主病不广大，人臣病不俭节。”
唐柳宗元《答韦珩示韩愈相推以文墨事书》：“若雄者，如《太玄》、《法言》及《四愁赋》， 退之独未作耳，决作之，加恢奇。至他文过扬雄远甚。”
宋罗大经《鹤林玉露》卷二：“其胸中之智，圆转恢奇迺如此，则等而上之，若伊、吕、管、葛者，世亦岂尽无也哉。”
清王晫《今世说·德行》：“﹝毛大可﹞性恢奇，负才任达，与人坦然无所忤。”
王棻《论文》：“《庄子》之恢奇，源於《易》；《离骚》之幽怨，源於《诗》。”
雄伟奇特。
恢huī（形）广大；宽广：～宏｜～弘。
奇读音：qí,jī[ qí ]1. 特殊的，稀罕，不常见的：奇闻。奇迹。奇志。奇观。奇妙。奇巧。奇耻大辱。
2. 出人意料的，令人不测的：奇兵。奇计。奇袭。出奇制胜。
3. 惊异，引以为奇：奇怪。惊奇。不足为奇。