bí lóng
bí qiào
bí shàng
bí chuī
bí xū
bí suān
bí tì
bí qiú
bí jìng
bí xiāo
bí niú
bí guān
bí niǔ
bí míng
bí gāo
bí ruǐ
bí nǜ
bí qì
bí dīng
bí yǐn
bí dòng
bí kǒng
bí yí
bí āo
bí tóu
bí cōng
bí fēng
bí xī
bí hān
bí liáng
bí yè
bí sì
bí gēn
bí gē
bí jiǎ
bí qiān
bí ér
bí ào
bí gōu
bí mù
bí dīng
bí xī
bí tóu
bí yīn
bí zhēn
bí shěn
bí zhū
bí miáo
bí dí
bí yì
bí qiāng
bí shuǐ
bí chuāng
bí duān
bí guān
bí dòu
bí chì
bí guǎn
bí dòu
bí dǎn
bí shān
bí yān
bí zhù
bí fēng
bí wō
bí yǎn
bí shǐ
bí zhù
bí zi
bí yí
bí máo
bí è
bí léi
bí tì
bí shéng
bí huán
bí yán
bí jiān
bí zhì
bí zhā
bí yuān
bí yān
bí zǔ
bí gōu
bí jīn
bí chì
bí dào
bí suì
mái gēn
yù gēn
zhuī gēn
chá gēn
máo gēn
xún gēn
fú gēn
pán gēn
ěr gēn
xīn gēn
mìng gēn
dù gēn
jiǎo gēn
gū gēn
kuài gēn
jié gēn
niè gēn
xuán gēn
bí gēn
qíng gēn
shàn gēn
shén gēn
qióng gēn
ài gēn
fāng gēn
kǔ gēn
pán gēn
xià gēn
táo gēn
bái gēn
pán gēn
míng gēn
mù gēn
zhōng gēn
kuài gēn
lián gēn
chāng gēn
shù gēn
fù gēn
màn gēn
miè gēn
tóng gēn
nǎo gēn
pái gēn
qiáng gēn
kū gēn
nián gēn
dú gēn
shuāng gēn
zuò gēn
líng gēn
gǔ gēn
zī gēn
fā gēn
dào gēn
dì gēn
dùn gēn
jiǎ gēn
lián gēn
wǔ gēn
shū gēn
dāi gēn
dào gēn
shān gēn
lěi gēn
luàn gēn
tǔ gēn
nán gēn
qiáng gēn
cí gēn
yǒu gēn
yí gēn
bìng gēn
yè gēn
yán gēn
qǐ gēn
zhān gēn
zhù gēn
qì gēn
lú gēn
lì gēn
qián gēn
tuō gēn
jīn gēn
zǔ gēn
gé gēn
xū gēn
yá gēn
jì gēn
cè gēn
zhǎng gēn
shàng gēn
zhì gēn
zhā gēn
gāo gēn
cè gēn
shí gēn
yǎn gēn
huò gēn
zhǔ gēn
quán gēn
chǐ gēn
huì gēn
wú gēn
zhuǎn gēn
huài gēn
cún gēn
běn gēn
xìng gēn
yín gēn
cí gēn
bìn gēn
zhú gēn
shān gēn
chén gēn
qiàn gēn
yán gēn
shān gēn
jué gēn
yī gēn
jiē gēn
suān gēn
lùn gēn
lǎo gēn
bù gēn
fǎn gēn
shēng gēn
pī gēn
chóng gēn
wú gēn
fú gēn
sù gēn
zhēn gēn
piào gēn
chén gēn
guī gēn
liú gēn
èr gēn
jīn gēn
sào gēn
sǎng gēn
duàn gēn
liù gēn
ān gēn
chú gēn
chéng gēn
⒈ 鼻梁上端与额部相连处。
引唐张鷟《朝野佥载》卷一：“泉州有客卢元钦染大疯，惟鼻根未倒。”
清黄六鸿《福惠全书·刑名·检肉尸》：“鼻根、鼻準。”
柳青《创业史》第一部第十五章：“她这样想着，突然间鼻根一酸，眼泪涌上了美丽的眼圈。”
⒉ 佛教语。谓鼻，六根之一。参见“六根”。
引宋陶穀《清异录·陈设·青纱连二枕》：“舒雅作青纱连二枕，满贮酴醿木犀瑞香散蕊，甚益鼻根。”
清龚自珍《五重义证》：“又观世音用耳根， 香积佛众香世界用鼻根， 智者大师用意根，即是六根真常之証。”
章炳麟《新方言·释形体》：“五官之谓五根，译佛书语也， 惠、潮、嘉应之客籍，谓耳为耳根，谓鼻为鼻根。”
鼻bí(1)（名）（～子）人和高等动物的嗅觉器官；也是呼吸通道：～孔｜～腔｜～涕。(2)（名）〈书〉开端：～祖。
根读音：gēn根gēn(1)（名）本义：（～儿）高等植物的营养器官；分直根和须根两大类。根能够把植物固定在土地上；吸收土壤里的水分和溶解在水中的养分；有的根还能贮藏养料。(2)（名）比喻子孙后代。(3)（名）方根的简称。(4)（名）代数方程的解。(5)（名）化学上指带电的基：氨～｜硫酸～。(6)（名）（～儿）物体的下部或某部分和其他东西连着的地方：耳～｜舌～｜墙～｜～基｜～底。(7)（名）（～儿）事物的本原；人的出身底细：祸～｜刨～问底｜我们是老街坊；彼此都知～知底。(8)（副）根本地；彻底：～究｜～治｜～绝。(9)（名）依据；作为根本：～据｜无～之谈。(10)（～儿）（量）用于细长的东西：两～筷子｜一～无缝钢管。