jié è
jié quǎn
jié shù
jié chū
jié jié
jié nú
jié xióng
jié hàn
jié qǐ
jié ào
jié rán
jié nüè
jié ào
jié nì
jié bào
jié zhòu
jié héng
jié huá
jié xiá
jié yì
jié ào
jié lǔ
jié shì
jié jiě
jié sòng
jié bèi
jié zhí
jié jiàn
jié nì
jié nú
jié bì
jié zéi
jié mù
jié jùn
jié zhì
jié jùn
jié sī
jié màn
jié jùn
jié xīn
jié zhì
jié ào
jié lì
yòu héng
xuān héng
lài héng
guǎng héng
quán héng
xióng héng
hàn héng
sì héng
áo héng
jù héng
wǔ héng
mán hèng
tiān héng
shuǎ hèng
jiǎo héng
diāo hèng
lán héng
qiáng hèng
xiōng hèng
zāi héng
lián héng
bào héng
jiāo héng
zhì héng
xià héng
zì héng
wǎng héng
kàng héng
yāo héng
zhuān hèng
jié héng
shēn héng
fēi héng
jiào hèng
yōng héng
háo hèng
zuò héng
cóng héng
dù héng
lí héng
xiè héng
fā hèng
yuān héng
sòng héng
lián héng
guì héng
dà héng
dǎ héng
zòng héng
jiāo hèng
wán héng
xiōng héng
kuí héng
huá héng
cán héng
fàng héng
líng héng
tān héng
dōng héng
⒈ 凶暴蛮横。
引《新唐书·郗士美传》：“时鱼朝恩以牙将李琮署两街边德使， 琮恃势桀横，众辱京兆尹崔昭于禁中。”
宋洪迈《夷坚丁志·永宁庄牛》：“有牧童桀横，常骑巨牛，纵食人禾麦。”
清魏源《圣武记》卷三：“是时惟準噶尔桀横而和硕特驯扰。”
桀jié(1)（形）凶暴：～骜不训。(2)（名）夏朝末代的君主；相传是个暴君。
横读音：héng,hèng[ héng ]1. 跟地面平行的，与“竖”、“直”相对：横梁。横楣。横额。横幅。横批。横披（长条形横幅字画）。横匾。横标。横空。
2. 左右向的，跟目视方向垂直的，与“竖”、“直”、“纵”相对：横写。横排。横向。横斜。纵横。
3. 地理学上指东西向的：与“纵”相对：横贯东西。