wáng lǔ
wáng bā
wáng rì
wáng quē
wáng hù
wáng pò
wáng miè
wáng qīn
wáng mǎ
wáng chú
wáng jǐ
wáng àn
wáng xìn
wáng bū
wáng cuò
wáng pàn
wáng qián
wáng dì
wáng yì
wáng jiāng
wáng yáng
wáng zān
wáng rén
wáng lǜ
wáng gù
wáng bì
wáng dào
wáng jiǔ
wáng shí
wáng wèi
wáng hún
wáng tú
wáng mò
wáng gū
wáng jī
wáng líng
wáng bǐ
wáng lài
wáng mǐn
wáng qióng
wáng yá
wáng xíng
wáng yǒu
wáng méi
wáng yì
wáng dòu
wáng wéi
wáng hé
wáng qíng
wáng guò
wáng shēn
wáng jūn
wáng jué
wáng quē
wáng cóng
wáng shì
wáng bēn
wáng shì
wáng nài
wáng zǒu
wáng zhèng
wáng liáo
wáng qí
wáng chén
wáng guó
wáng sǐ
wáng zhū
wáng yàng
wáng jí
wáng pàn
wáng fú
wáng yǔ
wáng mìng
wáng guī
wáng mín
wáng yì
wáng táo
wáng děng
wáng zhēng
wáng huà
wáng zǐ
wáng cuàn
wáng tuō
wáng kǎo
wáng zhǔ
wáng qín
wáng shī
wáng lùn
wáng nì
jiào hún
shī hún
fù hún
sān hún
huán hún
jī hún
lóng hún
shī hún
jiāo hún
fāng hún
zuì hún
cán hún
gū hún
cán hún
yóu hún
líng hún
hǎn hún
xiǎn hún
huā hún
yīn hún
xīn hún
chǔ hún
zǒu hún
chéng hún
mò hún
fàng hún
dié hún
zhuī hún
áo hún
gōng hún
mèng hún
yīng hún
tí hún
qiáng hún
xiāo hún
shè hún
yáng hún
yíng hún
shén hún
bié hún
sāo hún
jīng hún
méi hún
shǔ hún
xiāo hún
yōu hún
líng hún
wàng hún
huáng hún
qiàn hún
sǐ hún
xiāng hún
shāng hún
gōu hún
duàn hún
liǎn hún
chī hún
yín hún
yān hún
xù hún
zàng hún
guǐ hún
chuī hún
qīng hún
xiāo hún
lí hún
shěn hún
míng hún
zhēn hún
chán hún
bīng hún
huà hún
shēng hún
chǐ hún
yuàn hún
wáng hún
shōu hún
kè hún
xiāng hún
yí hún
guó hún
zhēn hún
mái hún
yǐn hún
fǎn hún
něi hún
fù hún
mí hún
jīng hún
cú hún
fù hún
zhāo hún
chūn hún
juān hún
jīng hún
yuè hún
níng hún
⒈ 旧指死后的灵魂。
引《后汉书·段熲传》：“洗雪百年之逋负，以慰忠将之亡魂。”
晋潘岳《寡妇赋》：“亡魂逝而永远兮，时岁忽其遒尽。”
《初刻拍案惊奇》卷十七：“我关着孝堂，召请亡魂，你两个须守着门，不可使外人窥看，破了法术。”
戴望舒《祭日》诗：“今天是亡魂的祭日，我想起了我的死去了六年的友人。”
⒉ 失魂。形容惊慌失措。
引《南史·韦叡传》：“叡以强弩二千一时俱发，洞甲穿中，杀伤者众。矢贯大眼右臂，亡魂而走。”
冰心《往事（二）》六：“与其徘徊着惊悸亡魂，不如索性纵身一跃，死心的去感觉那没顶切肤的辛酸感觉。”
死者的灵魂。
1. 逃：逃亡。流亡。
2. 失去：亡佚。亡羊补牢。
3. 死：伤亡。死亡。
4. 灭：灭亡。亡国奴。救亡。兴亡。
魂读音：hún魂hún(1)（名）灵魂：～儿。(2)（名）指精神或情绪：梦绕～牵｜神～颠倒。(3)（名）指国家、民族的崇高的精神：国～｜民族～。